Co wpłynęło na to, że został Ksiądz salezjaninem?
U początków każdego wezwania znajduje się Pan, którego nauczyłem się poznawać poprzez liczne osoby: moich rodziców, córki Maryi Wspomożycielki, salezjanów, kapłanów z mojej parafii. Z pewnością to, że zawsze przebywałem w środowisku salezjańskim, wpłynęło na tę moją odpowiedź na wezwanie Pana.
Na mojej drodze ważne były niektóre czynniki: codzienna Eucharystia, odmawianie psalmów, zwłaszcza jutrzni, spowiedź co dwa tygodnie, stały kierownik duchowy, animacja oratoryjna, rozmyślanie, studium i lektura osobista, uczęszczanie do ośrodków salezjańskich oraz “zdrowe” i stymulujące doświadczenia.
Jakie jest Księdza doświadczenie związane z KG28?
Traktuję to jako dar, ale miałem możliwość uczestniczyć już wcześniej w dwóch Kapitułach Generalnych: obie łączyły się z bardzo ubogacającym doświadczeniem. Ale doświadczenie związane z KG28 było jedyne w swoim rodzaju, jako że zostałem wybrany na jej kierownika. Pełniąc tę funkcję, musiałem zwracać uwagę na bardzo wiele szczegółów... Jedność, jaka towarzyszyła KG28, należy zawdzięczać faktowi, iż ta odbywała się na Valdocco. Osobiście mogę stwierdzić, że było to doświadczenie wielkiej łączności z wszystkimi współbraćmi.
Inny element, który utkwił mi w pamięci, to temat. Trzy grupy tematyczne – obecność wśród młodzieży, profil salezjanina, misja i wspólna formacja ze świeckimi – zarysowują figurę salezjanina dla współczesnej młodzieży, co składało się na główny temat.
I na koniec anomalia związana z Kapitułą, która musiała być poddana wielkim zmianom z powodu pandemii. Ta skłania nas do postawienia sobie pytań. Co oznaczała Kapituła, która odbyła się w tej formie? Myślę, że koniecznie musimy postawić sobie pytanie, co Pan chciał nam przez to powiedzieć i wciąż mówi.
Czy może Ksiądz dokładniej opisać pracę sekretarza Rady Generalnej?
Sekretarz generalny uczestniczy w spotkaniach i życiu Rady Generalnej. Redaguje i przechowuje protokoły ze spotkań i utrzymuje kontakt z poszczególnymi inspektoriami. Prawie codziennie jako sekretarz jestem w kontakcie z sekretarzami inspektorialnymi, a także z inspektorami, towarzysząc im w ich posłudze zarządzania. Czuwam nad przygotowaniem i redakcją oficjalnych dokumentów Zgromadzenia, statystyką dotyczącą domów i współbraci, nominacjami, otwieraniem lub zamykaniem domów i dzieł, przygotowaniem spotkań Rady... Jednym słowem, zajmuję się licznymi aspektami związanymi z zarządzaniem zwyczajnym i nadzwyczajnym życiem Zgromadzenia. I jest to zadanie, które pozwala mi lepiej poznać rzeczywistość różnych inspektorii i posłannictwo, które realizujemy na świecie.
W jaki sposób Księdza posługa w ramach Rady Generalnej staje się służbą na rzecz młodzieży?
Niech odpowiedzią będą słowa zaczerpnięte z ostatniej encykliki papieża Franciszka Fratelli tutti: “Miłością jest towarzyszenie osobie cierpiącej i jest także miłością czynienie wszystkiego, co w naszej mocy, nawet bez bezpośredniego kontaktu z tą osobą, aby zmienić warunki społeczne, które powodują jej cierpienie. Jeśli ktoś pomaga staruszkowi przeprawić się przez rzekę, a to jest wspaniała miłość, to polityk buduje mu most, i to również jest miłością. Jeśli ktoś pomaga komuś innemu, dając mu pożywienie, to polityk tworzy dla niego miejsce pracy i spełnia bardzo wzniosłą formę miłości, która nobilituje jego działania polityczne” (FT 186). Jeśli zastąpimy słowo “misja” słowem “miłość”, dobrze zrozumiemy, jaka relacja zachodzi między tymi, którzy pozostają w bardziej bezpośrednim kontakcie z ludźmi młodymi, a tymi, którzy są w tym kontakcie mniej bezpośrednio.
