Postulator Generalny podkreśla, że “jest to wielkie osiągnięcie, owoc pracy członków Trybunału Diecezjalnego i wszystkich, którzy się do tego przyczynili, zwłaszcza Komisji Historycznej i Wicepostulatora”. Bp Salvatore Rumeo, biskup Noto, wraz z całą diecezją, rodziną Sługi Bożego i Rodziną Salezjańską Sycylii, z radością przyjął tę wiadomość. Postulator generalny zwróci się teraz do Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych o wyznaczenie relatora, który pokieruje przygotowaniem “Positio super virtutibus” sługi Bożego, które zostanie opracowane przez dr Lodovicę Marię Zanet z postulatury generalnej. Dochodzenie diecezjalne odbyło się w Kurii Biskupiej w Noto (Syrakuzy) w dniach od 2 marca 2014 r. do 5 maja 2024 roku.
Nino Baglieri urodził się w mieście Modica 1 maja 1951 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej, pracując jako murarz, w wieku siedemnastu lat, co miało miejsce w dniu 6 maja 1968 roku, spadł z 17-metrowego rusztowania. Hospitalizowany w trybie nagłym, Nino z goryczą zdał sobie sprawę, że jest całkowicie sparaliżowany. W tej bardzo dramatycznej sytuacji, jego matka Giuseppina, z odwagą i zaufaniem do Boga, podjęła się osobistej opieki nad nim do końca jego życia. W ten sposób rozpoczęła się droga cierpienia Nino, który przechodził z jednego ośrodka szpitalnego do drugiego, ale bez żadnej poprawy. Po powrocie do rodzinnego miasta w 1970 r., po pierwszych kilku dniach odwiedzin przyjaciół, rozpoczęło się dziesięć długich ciemnych lat dla Nino, bez wychodzenia z domu, w samotności, cierpieniu i rozpaczy.
24 marca 1978 roku, w Wielki Piątek, o czwartej po południu, grupa ludzi z “Odnowy w Duchu Świętym” modliła się za niego; Nino poczuł w sobie przemianę. Od tego momentu przyjmuje krzyż i mówi “tak” Panu. Zaczyna czytać Ewangelię i Biblię: na nowo odkrywa “cuda wiary”. Pomagając dzieciom z sąsiedztwa w odrabianiu lekcji, uczy się pisać ustami. W ten sposób pisze swoje wspomnienia, listy do ludzi z różnych środowisk w różnych częściach świata, rozdając swoje pamiątkowe zdjęcia. Używając laski, wybiera numery telefonów i nawiązuje bezpośredni kontakt z wieloma chorymi, a jego spokojne i przekonujące słowa dodają im otuchy.
Te relacje, jakie nawiązał, nie tylko wyprowadziły go z izolacji, ale usposobiły go do dawania świadectwa Ewangelii radości i nadziei. Od 6 maja 1982 r. Nino obchodzi “rocznicę Krzyża” i w tym samym roku dołącza do Rodziny Salezjańskiej jako Salezjanin Współpracownik, a 31 sierpnia 2004 r. złożył profesję wieczystą jako Ochotnik z Księdzem Bosko (CDB). Dnia 2 marca 2007 r., o godzinie 8 rano, Nino Baglieri, po długim okresie cierpienia i próby, oddał swoją duszę Bogu. Po śmierci został ubrany w dres i buty sportowe, aby, jak powiedział, w swojej ostatniej drodze do Boga “móc pobiec do Niego”.
