Jednak dopiero podczas XXI Kapituły Generalnej, w 1978 r., salezjanie zdecydowali się rozpocząć misje na dużą skalę na kontynencie afrykańskim w ramach “Projektu Afryka”. W ramach tego projektu salezjanie przybyli do Kenii 10 stycznia 1980 r., a włoski ks. Dario Superina został odpowiedzialny za misję w Siakago.
Kilka miesięcy później, 6 października 1980 r., trzech indyjskich salezjanów rozpoczęło misję w Korr, w dzisiejszym kenijskim hrabstwie Marsabit. A w międzyczasie, 13 października 1980 r., 15 salezjanów dotarło do Tanzanii, aby założyć trzy wspólnoty: w Mafinga, Iringa i Dodoma. Wspólnoty te jednak powstały formalnie dopiero w następnych latach. W styczniu 1981 r. kolejnych trzech salezjanów, również z Indii, rozpoczęło misję w Maridi, w ówczesnym Sudanie, ale w ciągu roku salezjanie musieli wycofać się z tej misji.
W kolejnych latach powstały placówki w Kenii: “Don Bosco Upperhill”, Nairobi (październik 1981), Embu (marzec 1983), “Don Bosco Boys Town”, Nairobi (1984), “Don Bosco Utume”, Nairobi (sierpień 1987), Makuyu (styczeń 1989), Nzaikoni (1991), “Bosco Boys” (1995), Kakuma (1992/1998), “DBYES, Karen” (2000), Kitale (2023) i Meru (2024).
W Sudanie, a później w Sudanie Południowym, przed placówkami salezjańskimi stanęły wielkie wyzwania, ale i możliwości. Po opuszczeniu Maridi, w 1983 r. rozpoczęto pracę w Dżubie i Tonj, ale te dwie placówki zostały zamknięte w 1986 r. z powodu wojny domowej. Następnie skupiono się na Chartumie, częściowo po to, by znaledź tam miejsce dla tych, którzy przenieśli się z południa. W 1989 r. w Chartumie istniały dwie placówki: “St Joseph Tech” i parafia Kalakala. W 1987 r. formalnie rozpoczęto działalność w Wau, gdzie powstała jedyna wspólnota, która istnieje nieprzerwanie do dziś. Następnie rozpoczęto pracę w El Obeid (styczeń 2002), obecnie w Republice Sudanu. W Sudanie Południowym, po zawarciu porozumienia pokojowego, zostały na nowo otwarte cztery placówki, nie licząc Wau, które stało się częścią Sudanu Południowego: Tonj (2000), Dżuba (2006), Maridi (2010), Kuajok (2019).
W sensie prawnym początkowo wspólnoty znajdujące się pod opieką salezjanów z Indii należały do inspektorii Indii-Mumbaju, mimo że salezjanie pochodzili z innych inspektorii indyjskich, podczas gdy ci z Włoch należeli do okręgu Piemontu i Dolina Aosty (ICP). W 1982 r. utworzono Delegaturę Afryki Wschodniej, podlegającą inspektorii Indii-Mumbaju, z ks. Tonym D'Souzą jako delegatem.
Ostatecznie, co stało się w 1994 roku, okręg Afryki Wschodniej stał się Inspektorią, która objęła wszystkie wspólnoty w Kenii (w tym wspólnoty prowadzone przez włoskich salezjanów), w Sudanie, Tanzanii i Ugandzie (gdzie salezjanie z Polski również rozpoczęli swoją pracę misyjną). W 2006 r. Uganda została połączona z Rwandą i Burundi, tworząc kolejny okręg (Wizytatoria Afryki Wielkich Jezior - AGL). W międzyczasie Sudan Południowy stał się suwerennym państwem. Ostatecznie w 2023 r. Tanzania stała się odrębnym okręgiem. Obecnie inspektorię AFE tworzą wspólnoty i salezjanie pracujący w Kenii oraz delegatury Sudanu Południowego i Sudanu.
Obecnie inspektoria liczy 150 salezjanów. Trzy kraje tworzące AFE przedstawiają szeroką gamę realiów społeczno-kulturowo-ekonomicznych, które generują niezliczone potrzeby edukacyjno-duszpasterskie. Podczas gdy Kenia jest ogólnie spokojnym i szybko rozwijającym się krajem, Sudan jest obecnie rozdarty wojną domową, która trwa od kwietnia 2023 roku. W rezultacie trzy społeczności w Sudanie zostały zawieszone. Z kolei Sudan Południowy, najmłodszy kraj w Afryce, nie ustabilizował się jeszcze jako suwerenne państwo z odpowiednimi strukturami politycznymi i prawnymi. Mimo to salezjanie są tam obecni i umiejętnie zarządzają pięcioma ośrodkami w tej niepewnej cały czas sytuacji.
W tych trzech krajach placówki salezjańskie świadczą różnorodne usługi: projekty na rzecz dzieci ulicy w Nairobi i Kuajok; projekt na rzecz uchodźców i społeczności Kakumy, gdzie salezjanie prowadzą dwie parafie i osiem ośrodków szkolenia zawodowego; praca na rzecz przesiedleńców wewnętrznych z Dżuby; ośrodek medialny w Nairobi i stacja radiowa w Tonj; 11 parafii w Kenii i Sudanie Południowym; siedem ośrodków szkolenia technicznego oraz inne szkoły, podstawowe i średnie. W Nairobi działa również Instytut Studiów Młodzieżowych, szkoła na poziomie wyższym.
Krótki film przedstawiający salezjańską rzeczywistość AFE jest dostępny na ANSChannel.
https://www.infoans.org/pl/dzialy/wiadomosci/item/23766-sg-sdb-inspektorie-inspektoria-afryki-wschodniej-pw-sw-jana-bosko-afe#sigProId938baeb7f2
