Przybycie Przełożonego Generalnego do Ziemi Świętej zaplanowano na sobotnie popołudnie. Przełożony inspektorii Bliskiego Wschodu, ks. Aleandro León, wraz z delegacją salezjanów udadzą się bezpośrednio na lotnisko, gdzie powitają 10. następcę Księdza Bosko i będą mu towarzyszyć do domu salezjańskiego w tym mieście. Po przybyciu na miejsce Przełożony Generalny pozdrowi zgromadzonych młodych ludzi i pomodli się z nimi, po czym skieruje do wszystkich “słówko na dobranoc”.
Rano w niedzielę, po wspólnotowej Jutrzni, ks. Á.F. Artime będzie przewodniczył uroczystej Eucharystii na otwarcie obchodów stulecia Bazyliki salezjańskiej, która będzie głównym punktem jego krótkiej, ale znaczącej wizyty w Nazarecie i na terenie salezjańskiej inspektorii Bliskiego Wschodu (MOR) właśnie pod wezwaniem Jezusa Młodzieńca. Wczesnym popołudniem, po uroczystym przyjęciu z tej okazji i czasie agapy z salezjanami ze wspólnoty, 10. następca Księdza Bosko uda się w drogę powrotną na lotnisko, skąd odleci do Turynu.
Wielka i piękna Bazylika Jezusa Młodzieńca w Nazarecie jest owocem wizji opata Maxime Carona, rektora niższego seminarium w Wersalu w Paryżu i apostoła nabożeństwa do Jezusa Młodzieńca. Ten w 1901 r., dowiedziawszy się, że salezjanie w Nazarecie rozpoczęli swoje dzieło i działalnosć stowarzyszenia czczącego w sposób szczególny Jezusa Młodzieńca, założył podobne stowarzyszenie, podobne do tego w Nazarecie, zaczynając wspierać finansowo dzieło salezjańskie. W 1905 r., po odwiedzeniu domu salezjańskiego w Ziemi Świętej, wyraził pragnienie o dołączenie dużego kościoła do już rozpoczętego tam dzieła edukacyjnego i społecznego. W następnym roku Madame Charlotte de Cevilly, wdowa po francuskim dowódcy Léonie Foäche (+1890), która słyszała o pomyśle opata Carona, przekazała swój spadek na budowę sanktuarium Jezusa Młodzieńca. I tak, po porozumieniu, które osiągnęła w Turynie z ks. Michałem Rua, pierwszym następcą Księdza Bosko, rozpoczęto realizację tego wielkiego przedsięwzięcia.
W 1907 r. położono kamień węgielny, a francuska gazeta Le Figaro rozpoczęła subskrypcję w celu zebrania funduszy na budowę sanktuarium. Prace trwały latami, były skomplikowane i spowalniane przez I wojnę światową oraz zmiany polityczne i militarne na tym obszarze, które nastąpiły po Wielkiej Wojnie. I w końcu, 6 września 1923 r., nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła jako światowego ośrodka kultu Jezusa Młodzieńca, zaś liczba członków pobożnego stowarzyszenia promowanego przez salezjanów osiągnęła 20 000 osób.
Uroczystość konsekracji odbiła się szerokim echem w prasie lokalnej i zagranicznej. Licznie uczestniczyli w niej wierni i pielgrzymi, którzy przybyli również z Francji - wśród nich opat Caron - a także z wielu innych krajów. Potem nastąpił tydzień świętowania, wydarzeń religijnych i kulturalnych, organizowanych przez władze cywilne i religijne na poziomie lokalnym i europejskim. Uczestniczyli w nich także salezjanie z ówczesnej inspektorii Bliskiego Wschodu, w tym czcigodny sługa Boży Simone Srugi, ziomek Jezusa i jego gorący naśladowca.
Salezjanie z MOR przygotowali specjalną broszurę (dostępną na dole strony w językach włoskim, angielskim, francuskim i arabskim), która zawiera również okolicznościowe przesłanie Przełożonego Generalnego:
“Jakże pięknym i fascynującym wzorem dla nastolatków i młodych ludzi jest nasz Pan jako młody człowiek otwierający się na życie, jako nastolatek, który w szkole w Nazarecie, z Maryją i Józefem, przeżył jakże ‘cenne lata formacji, przygotowując się do misji’, jak to stwierdził Ojciec Święty Franciszek. I tak musi być nadal w odniesieniu do każdego nastolatka i młodego człowieka, który tutaj i w każdej części naszego świata przygotowuje się w ‘salezjańskiej szkole życia’ do misji, którą Pan wyznaczy mu później, ponieważ dla każdego z nich nasz Bóg przygotował ‘marzenie’, które stanie się rzeczywistością w ich życiu”.
