Po poranku poświęconym dyskusjom w sześciu Komisjach, po południu członkowie Rady Generalnej odpowiedzieli na kwestie poruszone przez zgromadzenie. Kolejno głos zabrali:

• Ks. Joan Lluís Playà, Delegat Światowy ds. Rodziny Salezjańskiej;
• Ks. Roman Jachimowicz, Radca Regionalny ds. Europy Środkowo-Północnej;
• Ks. Alphonse Owoudou, Radca Regionalny ds. Afryki-Madagaskaru i Moderator CG29;
• Pan Jean Paul Muller, Ekonom Generalny;
• Ks. Stefano Martoglio, Wikariusz Przełożonego Generalnego.

Każdy z prelegentów odniósł się z kompetencją i jasnością do kwestii związanych z obszarem swojej odpowiedzialności, oferując odpowiedzi i refleksje na przyszłość. Wypowiedzi i propozycje, które pojawiły się podczas prac Kapituły, pozostaną dostępne do dalszej analizy i zostaną włączone do oficjalnych akt Kapituły, stanowiąc konkretny wyraz woli uważnego wysłuchania każdego głosu i docenienia każdego wkładu.

Wśród licznych poruszonych tematów, dwa główne przykuły uwagę zgromadzenia.

Pierwszy temat dotyczy włączenia do Rodziny Salezjańskiej osób, które, choć aktywnie uczestniczą w misji wychowawczej, nie podzielają wiary chrześcijańskiej ani wyznania katolickiego. To zjawisko, już obecne w ruchu byłych wychowanków szkół salezjańskich, obejmuje także tysiące współpracowników – wolontariuszy lub pracowników etatowych – którzy w wielu dziełach stanowią większość personelu operacyjnego. Przyszłym wyzwaniem będzie pogłębienie tej refleksji i podejście do tego zjawiska z otwartością i dyskrecją, ponieważ będzie ono miało decydujący wpływ na przyszłość Zgromadzenia.

Drugi poruszony temat dotyczy zmniejszającej się liczby salezjanów koadiutorów. Ten spadek nie powinien być rozpatrywany z perspektywy statystycznej, lecz z charyzmatycznego i duszpasterskiego punktu widzenia. Przeprojektowanie Zgromadzenia, które zyskuje szerokie poparcie podczas Kapituły, wymaga postawy posłuszeństwa wobec rzeczywistości i autentycznej współpracy, wolnej od indywidualnego protagonizmu.

Ukierunkowane spotkania między współbraćmi, nawet poza formalnymi kontekstami, zostały wskazane jako ważne narzędzie wzmacniania wzajemnego zaufania.

Kolejnym fundamentalnym punktem, który się pojawił, jest konieczność uwzględnienia różnic między różnymi kontekstami regionalnymi. Różnorodność sytuacji wymaga odpowiedzi proporcjonalnych do możliwości i zasobów poszczególnych wspólnot, aby zapewnić, że Zgromadzenie będzie mogło nadal rozwijać się w harmonijny i konkretny sposób.

Ten dzień był kluczowym momentem dzielenia się i słuchania, z silnym zaangażowaniem w stawianie czoła współczesnym wyzwaniom oraz budowanie przyszłości opartej na inkluzyjności, współpracy i wierności charyzmatowi salezjańskiemu. Refleksje, które się pojawiły, świadczą o żywotności i głębi tej Kapituły, która nadal wyznacza drogę Zgromadzenia Salezjańskiego pod przewodnictwem Ducha Świętego.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet