Ta sama kobieta, tylko w innej sukni
Chociaż Ksiądz Bosko jest najbardziej znany jako czciciel Maryi Wspomożycielki, jego nabożeństwo do Maryi przekraczało wszelkie tytuły i przenosiło się w czasie. Dla Ojca i Nauczyciela młodzieży Maryja pozostała zawsze Matką Bożą, zawsze “Theotokos”, Matką Boga i Matką Jezusa, zawsze obecną w Kościele, aby prowadzić, bronić i wstawiać się za swoimi dziećmi jako kochająca matka, zawsze wierna roli, jaką Bóg zlecił jej w swoim planie zbawienia, będąc podmiotem czułej i osobistej relacji. Zob. rysunek 2: Szkic Rolliniego; rysunek 1: ostateczna wersja obrazu. Być może to zdanie mogłoby stanowić podsumowanie stałej miłości Księdza Bosko do Maryi czczonej pod różnymi tytułami: “Ta sama kobieta, tylko w innej sukni”. W różnych okresach życia osobistego i duszpasterskiego Księdza Bosko mamy do czynienia ze szczególnym nabożeństwem maryjnym. Z pewnością dotyczy to Maryi jako Niepokalanego Poczęcia.
Zanim został ogłoszony dogmat
Jeszcze zanim papież Pius IX w bulli Ineffabilis Deus z 1854 r. ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu NMP, Niepokalanie Poczęta była stale obecna w życiu i posłudze Księdza Bosko. Kaplica seminaryjna w Chieri była pod wezwaniem Maryi Niepokalanej; Jej figura stała za głównym ołtarzem, a Jej wizerunek był czczony w bocznej kaplicy. Ksiądz Bosko przyjął wszystkie święcenia, w tym święcenia kapłańskie, w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy pałacu arcybiskupim w Turynie.
Otwarcie oratorium miało miejsce w święto Niepokalanego Poczęcia w 1841 r., kiedy to miało miejsce słynne spotkanie podczas Księdza Bosko z Bartłomiejem Garellim. Oratorium św. Alojzego zostało poświęcone w uroczystość Niepokalanego Poczęcia. Już w 1842 r. Ksiądz Bosko zapoczątkował tradycję głoszenia konferencji w dniu 8 grudnia, kiedy to oddawano cześć i przyzywano opieki Maryi Niepokalanej nad Oratorium. Dominik Savio przybył do Oratorium około pięć tygodni przed ogłoszeniem dogmatu w 1854 r. i natychmiast nauczył się od Księdza Bosko wzywać Maryję jako Niepokalaną, co zaowocowało założeniem Towarzystwa Niepokalanej. Począwszy od 1847 r., modlitwa w intencji ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP była regularnie odmawiana w Oratorium. “Miesiąc maj ku czci Maryi Niepokalanej”, opublikowany przez Księdza Bosko w 1858 r. w “Czytankach katolickich”, pomógł szerzyć nabożeństwo do Maryi i czcić Ją szczególnie jako Niepokalane Poczęcie.
Szczególna katecheza
Nacisk Księdza Bosko, aby obraz Rolliniego przekazywał Niepokalane Poczęcie poprzez piękno ciała, w jakiś sposób poprzedza teologię ciała św. Jana Pawła II, katechezę, w której ludzkie ciało jest przedstawiane w kontekście “sacrum” osoby. Oczywiście ta “święta czystość” odnosi się do czystości cielesnej, ale jest czymś znacznie więcej. “Święta czystość”, której wzorem jest Maryja, to dobrowolne i całkowite oddanie się Bożej misji dla dobra innych. Maryja uosabia “świętą czystość” umysłu i serca, ciała i ducha; jest piękna, ponieważ jest Niepokalana, i jest Niepokalana, ponieważ w każdym aspekcie jest piękna, to znaczy jest odbiciem Boga, na którego obraz została stworzona.
Kontemplowanie Tej, która zawsze jest wolna od grzechu, skłania nas do przyjęcia tego, że potrzebujemy nawrócenia; podczas gdy Maryja jest pełna łaski, my musimy dokonywać świadomych wyborów, które otwierają nas na łaskę.
Stajemy się bardziej “niepokalani” za każdym razem, gdy staramy się budować komunię. Katecheza, którą możemy zaoferować, polega na dążeniu do duchowej integralności, wewnątrz i na zewnątrz. Być może głowa węża, którą musimy złożyć pod stopy Maryi, jest następująca: nasze postawy, nasze zachowanie, nasze ideologie, które podważają komunię; komunię, którą zbyt łatwo przyjmujemy za pewnik lub bez której, niestety, przyzwyczailiśmy się żyć.
Maryjo, nasza Matko, wzbudzaj w nas to nieskazitelne piękno ciała, umysłu i ducha, którego jesteś doskonałym wzorem.
- Mike Pace SDB, Muzeum-Dom Księdza Bosko
