Młodzi ludzie powiedzieli nam, że nas kochają, naprawdę nas kochają jako wychowawców, jako przyjaciół, jako braci i jako rodziców, ponieważ, jak mówią, «nam, młodzieży, bardzo dzisiaj brakuje ojcostwa. A przede wszystkim chcemy się rozwijać duchowo i osobiście, i chcemy zrobić to z wami, salezjanami».

To czas ofiary. W takich trudnych próbach, jak ta obecna, miłość daje nam życie.
Drodzy Czytelnicy Biuletynu, piszę do was w czasie, w którym wszyscy jesteśmy oszołomieni i zagubieni. Myślę o maju, miesiącu dedykowanym Maryi Matce. Wszyscy, na całym świecie, zawierzyliśmy siebie naszej wspólnej Matce, Maryi Wspomożyciele, i modliliśmy się, prosząc Pana za Jej pośrednictwem, o pomoc i pociechę w tych strasznych dla nas wszystkich godzinach, oddając ten cały lęk z powodu czekających nas trudności, którym będziemy musieć „potem” stawić czoła.

«Łaska, która pochodzi od Pana, na którą się zdaję, wasza pomoc, pomoc wszystkich salezjanów w najróżniejszych miejscach świata i miłość, jaką żywimy do naszej młodzieży, zwłaszcza najuboższej, napełniają mnie pokojem i dodają niezbędnej odwagi».