Św. Franciszek Ksawery i św. Jan Bosko: dwaj wielcy misjonarze przeszłości i teraźniejszości. Mięsiąc temu byłem w Goa, w Indiach. Goa to klejnot na majestatycznym obszarze Indii. Tutaj znajdują się najpiękniejsze plaże świata i przepiękne panoramy morskie. Wśród palm, które upiększają horyzont, mogłem oglądać kościoły wybudowane w wiekach XVI I XVII. Jednym z nich jest Bazylika Dobrego Jezusa (Bom Jesus), która stała się centrum pielgrzymek, zwłaszcza dla chrześcijan, ale także – dla wyznawców innych religii, ponieważ znajdują się tam śmiertelne szczątki św. Franciszka Ksawerego, misjonarza z Nawarry, ucznia św. Ignacego Loyoli, założyciela jezuitów, który ewangelizował Daleki Wschód. Chociaż św. Franciszek Ksawery zmarł w Chinach w 1552 roku, jego ciało spoczywa w tej pięknej bazylice, usytuowanej blisko katedry i kościoła św. Franciszka z Asyżu. Ale by mogło się w niej znaleźć, ta musiała być najpierw wybudowana, co miało miejsce w latach 1594 – 1605. Po śmierci zostało złożone do drewnianej trumny, którą wypełniono wapnem dla przyspieszenia rozkładu tkanek, a po dwóch latach zostało przewiezione, cudownie nienaruszone rozkładem, najpierw do Malakka, a potem do Goa, gdzie był otaczany wielką czcią i szacunkiem. Tam właśnie miałem ten przywilej, że mogłem odprawić, w towarzystwie innych salezjanów i osób świeckich, Eucharystię przy ołtarzu i przy grobie tego wielkiego świętego misjonarza jezuity.

W styczniu odbyły się kolejne Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej, w których uczestniczyli jej przedstawiciele z 28 krajów. To spotkanie formacyjne odbywa się od 37 lat, nabierając coraz większego znaczenia. W tym roku owocem wspólnej refleksji były Błogosławieństwa Rodziny Salezjańskiej, osób konsekrowanych, świeckich salezjańskiej rodziny z całego świata oraz młodzieży.

Oto nasze siedem Błogosławieństw:

W czasie trwania Światowych Dni Młodzieży (ŚDM) i wspaniałego Święta Księdza Bosko w Panamie (nie widziałem dotąd tak barwnej procesji, z tak wielką liczbą osób) wysłuchałem świadectw dziesiątek ludzi młodych, którzy opowiadali o tych momentach życia, w których odczuli pewne „szczególne” spojrzenie – spojrzenie Boga.