Każdy z ukazanych jej aspektów czy obszarów praktycznej realizacji potwierdza uniwersalność i poniekąd ponadczasowość myśli wychowawczej ks. Bosko. Nie oznacza to jednak, że badania nad nią są niepotrzebne. Warto w tym kontekście przywołać słowa wypowiedziane jeszcze przez ks. Edigio Viganò, VII przełożonego generalnego salezjanów, który zwykł był mówić o systemie księdza Bosko jako o „nowym systemie prewencyjnym”, analogicznie do wyrażeń „nowa ewangelizacja” czy „nowe wychowanie”. Według niego, „Nowy system prewencyjny oznacza, że musimy ożywić system prewencyjny księdza Bosko w formie nowej, odpowiadając nowym czasom, czyli musimy ożywić charyzmat księdza Bosko u progu trzeciego tysiąclecia!”
(Z recenzji ks. prof. dra hab. Jerzego Gocko SDB)
Salezjańska metoda wychowawcza, zwana potocznie systemem prewencyjnym, była i jest przedmiotem wielu badań zarówno w aspektach pedagogicznych, teologicznych, pastoralnych, psychologicznych itp. Powszechnie uznawana za nowatorską, szczególnie na tle XIX-wiecznych metod wychowawczych, do dzisiaj wykazuje, w wielu wymiarach, swoją aktualność. Szczególnym wyrazem tej aktualności jest integralne ujęcie wychowania, zarówno w aspekcie zasad, jak i praktyki wychowawczej. Wydaje się, że redaktorzy publikacji Salezjańska ars educandi pragnęli właśnie dokonać swoistego rodzaju przeglądu wielu aspektów tej metody: pedagogicznego, terapeutycznego, edukacyjnego, duszpasterskiego (misyjnego), katechetycznego. Taki wybór treści można uznać za potrzebny i wskazany, gdyż pokazuje on, że prewencyjna działalność salezjańska ma duże zdolności przystosowywania się do różnych sytuacji, w których uczestniczy adresat wychowania salezjańskiego.
(Z recenzji ks. prof. dra hab. Kazimierza Misiaszka SDB)
Wydawnictwo WAM Kraków, 308 stron
