Co było celem tego Walnego Zgromadzenia?
To spotkanie odbywa się co pięć lat. Jego celem jest ocena pracy zrealizowanej w poprzednim okresie i odpowiednie zaplanowanie kolejnych pięciu lat. Ta edycja miała jednak odbyć się rok temu, ale ze względu na pandemię została dwukrotnie przełożona, aż wreszcie odbyła się w tych dniach.
Z drugiej strony, pandemia miała również wpływ na cały program wydarzenia, ponieważ choć nie była ona głównym tematem, stała się punktem odniesienia dla wszelkich innych poruszanych kwestii.
Co więc powiedzieliście na temat pandemii?
Zauważyliśmy, że pandemia wpłynęła na nasze instytucje IUS pod różnym aspektem, także ekonomicznym. Omawialiśmy sposób, w jaki radziliśmy sobie z jej skutkami, uwzględniając również i te z naszych uczelni, które nie maja sponsorów czy większego dofinansowania.
Innym aspektem, którym chcieliśmy się zająć, to pomoc młodym ludziom znajdującym się w najtrudniejszej sytuacji, z warstw ludowych, co jest jedną z cech charakterystycznych naszych instytucji. Następnie oceniliśmy, w jaki sposób nasze IUS były w stanie dalej zatroszczyć się o te osoby, które w tym czasie bardzo dotknęła pandemia i jej skutki.
Wreszcie innym aspektem, który był przedmiotem naszej uwagi, bo nie mogło być inaczej, były zmiany dotyczące sposobu nauczania, które zostały wymuszone przez pandemię. W tym miejscu należy zauważyć, że niektóre IUS już wcześniej dysponowały odpowiednim sprzętem, ale większość musiała sobie radzić na miejscu, stawiając kolejne kroki w tym względzie wraz z postępem pandemii.
A gdy chodzi o dokumenty, nad którymi pracowaliście?
Zgromadzenie oceniło stopień realizacji polityki „Wspólnego Programu 5”, czyli programu wspólnego dla wszystkich IUS na poziomie regionalnym, który został zatwierdzony w czasie poprzedniego Walnego Zgromadzenia. Ponadto pracowało i zatwierdziło nowy „Wspólny Program nr 6”. Oba te programy są spójne ze sobą, ponieważ polityki, które są realizowane w ramach koordynacji IUS, mają charakter długoterminowy. Należy również podkreślić, że w odniesieniu do „Wspólnego Programu 6” starano się go opracować tak, by uwzględnił ustalenia, wytyczne i cele, jakie wskazała 28. Kapituła Generalna. Oczywiście w poprzednich programach już istniała owa spójność na poziomie ogólnym, ale w tym przypadku podjęto próbę opracowania dokumentu, który jest odzwierciedleniem – gdy chodzi o cele, procesy i kierunki działania – tego, co zostało zalecone przez Przełożonego Generalnego oraz przez Dykasterię ds. Duszpasterstwa Młodzieży.
Znacząca była też cała praca nad Programem Duszpasterskim – dotyczącym pracy duszpasterskiej w ramach IUS – który już od dwóch lat jest realizowany ad experimentum, a który teraz został przyjęty.
I na koniec, jak przebiegały przygotowania do tych obrad?
Jak już powiedziałem, wiele trudności łączyło się z organizacją tego spotkania. To dotyczyło lotów, ograniczeń związanych z pandemią... Ale udało nam się pozyskać przynajmniej jednego przedstawiciela z każdego kontynentu. Ci, którzy nie mogli uczestniczyć na miejscu, mogli porozmawiać online z przedstawicielem swojego regionu, który w ten sposób mógł przedstawić ich opinie na forum ogólnym.
Na koniec powiem, że już samo to, że udało nam się zorganizować to spotkanie, pomimo licznych trudności i wymuszonych zmian, jest dla nas przesłaniem nadziei i życzeniem odporności.
