Co nowego pojawia się w tym dokumencie?
Ten nowy dokument przedstawia odnowioną wizję misji salezjańskich. Nowe pytania doprowadziły do nowych refleksji misjologicznych, a te z kolei – do nowych perspektyw. Obecny kontekst kościelny i społeczno-kulturowy jest całkowicie odmienny od tego sprzed I Salezjańskiej Wyprawy Misyjnej do Argentyny w 1875 r. czy Wyprawy Misyjnej do Azji w 1906 r. lub Projektu Afryka z 1980 roku.
Jakie nadzieje wiążecie, Przełożony Generalny, jego Rada i sam Ksiądz, z tymi nowymi wytycznymi operacyjnymi?
Ten dokument ma potrójny cel: zmotywować salezjanów do odpowiedzi na zaproszenie misyjne Przełożonego Generalnego; polepszyć procesy rozeznania, formacji i integracji; sharmonizować poprzednie wytyczne dotyczące działań, które są aktualne w naszym obecnym kontekście.
Co doprowadziło Księdza do wprowadzenia nowego pojęcia “doświadczenie misyjne”?
Powołanie misyjne jest radykalnym i całkowitym darem z siebie, który ze swej natury zakłada całkowitą dyspozycyjność i nie zna ograniczeń czasowych. Dlatego nie może być misjonarza „ad tempus”. Ze swej natury powołanie misyjne jest „ad vitam” (dla życia).
Jednakże nasze Zgromadzenie pozwala swoim członkom poświęcić się czasowej pracy w innej inspektorii, dajmy na to w odpowiedzi na konkretną lub pilną potrzebę. I mowa tu o pozytywnym doświadczeniu w odniesieniu do wielu inspektorii. Tak więc, aby nie mieszać tej rzeczywistości z powołaniem misyjnym, uznano, że lepiej będzie nazwać to “doświadczeniem misyjnym” i już nie czynić odniesienia do misjonarzy “ad tempus”. To doświadczenie może trwać kilka lat, ale nie może przekraczać łącznie dziesięciu lat.
Po co ta kolejna seria linii przewodnich po zaledwie 8 latach od ukazania się “Formacji misyjnej salezjanów”, opracowanej wspólnie z Dykasterią ds. formacji?
“Formacja misyjna salezjanów” jest wciąż bardzo aktualnym przewodnikiem, który wskazuje na “treści, które należy pokreślić”, “postawy, które należy uprzywilejować” i “doświadczenia mające zachęcić”, aby zapewnić odpowiednią formację misyjną każdemu salezjaninowi. Natomiast ten nowy dokument przedstawia odnowione zrozumienie salezjańskiego powołania misyjnego, nowy profil salezjańskiego misjonarza, dokonuje rozróżnienia i omawia relację między „salezjańskim duchem misyjnym” a „salezjańskim powołaniem misyjnym”.
Kogo dotyczą te nowe “wytyczne operacyjne”?
“Wytyczne operacyjne” to harmonijne przedstawienie różnych dyrektyw wydanych w czasie ostatnich 30 lat i pewne nowości. Oto niektóre przykłady:
Przełożony, który prosi o misjonarzy, jest zobowiązany do przedstawienia Przełożonemu Generalnemu i jego Radzie konkretnego projektu misyjnego. Przyjęcie tego projektu będzie warunkiem wysłania misjonarzy do tej inspektorii lub wizytatorii. Inspektoria, która przyjmuje misjonarzy, musi przedstawić Radcy ds. misji “Plan przyjęcia i integracji” nowych misjonarzy. Wszystkie inspektorie, które przyjmują misjonarzy, są zobowiązane do zapewnienia im formalnego kursu języka przez okres co najmniej 6 miesięcy, który może być przedłużony, jeśli nowy misjonarz tego potrzebuje.
Cała treść dokumentu jest dostępna tutaj na stronie sdb.org
