Jednocześnie zauważamy tu pewne różnice. Zwłaszcza we wczesnych latach nie tyle były to przesłania w postaci Wiązanki, co pewne myśli, które kierował do poszczególnych rozmówców. Niektóre z nich były bardzo osobiste, inne odnosiły się do poszczególnych grup (salezjanie, klerycy, uczniowie, rzemieślnicy, oratorianie...). I, w przeciwieństwie do dzisiejszych czasów, bywało, że tego rodzaju przesłania kierował Ksiądz Bosko w ramach pewnego cyklu, przez kilka wieczorów.
Jak podaje ks. Santo Russo w swojej książce “La Strenna di Don Bosco”, znajdziemy wśród tych jego przesłań pewne, które nawiązuje do jego snów (1863-64-68-77), jak to ma miejsce w przypadku snu z 1862 r. czy tych zapowiadających śmierć różnych młodych ludzi czy innych osób (1859-60-62-68-77), co przedstawił nie jako coś przerażającego, ale jako niezbędny etap radosnego spotkania z Ojcem.
W tych przesłaniach Księdza Bosko daje się odczuć jego ojcostwo wobec ludzi młodych. Te uczulają na ulotność ziemskiego czasu w perspektywie ostatecznego celu życia wiecznego, a także odnoszą się do użytecznych narzędzi życia wiary (spowiedź, komunia, pobożność maryjna, modlitwa).
Chociaż biografie podają, że Ksiądz Bosko skierował tego rodzaju wiązankę już w 1849 roku, pierwszą udokumentowaną jest ta z 1858 roku, chociaż z tego roku zachowało się tylko kilka osobistych “wiązanek” pod adresem osób duchownych, kapłanów. Gdy chodzi o późniejsze lata, nie zawsze jest możliwe prześledzenie tego toku “wiązanek”; niektóre podane wiadomości są nawet wątpliwe. Jednakże w przypadku aż 23 lat istnieje pewność, że te przesłania zostały podyktowane lub napisane osobiście przez niego.
Poniżej podajemy te przesłania-wiązanki Księdza Bosko, z pewnymi odniesieniami, ze szczególnym uwzględnieniem tych skierowanych do wszystkich:
1859: “Dobra spowiedź, szczere otwarcie swojego serca przed spowiednikiem...”. (Przepowiednia dotycząca śmierci Michała Magone Michele).
1860: “Z mojej strony, jako podarek (wł. strenna) daję wam całego siebie; może to być małostkowe, ale kiedy daję wam wszystko, oznacza to, że nie rezerwuję niczego dla siebie”.
1861: “Częsta i szczera spowiedź, częsta i pobożna Komunia”.
1862: “Podejmijcie wielki wysiłek, aby dobrze i pobożnie uczestniczyć we Mszy Świętej”. (Następnie były dary-strenne od Matki Bożej dla każdego młodego człowieka w Oratorium, dla każdego specjalna karteczka).
1863: Sen o słoniu i Dziewicy Maryi. “Venite ad me omnes; uciekajcie się do Niej, w każdym niebezpieczeństwie wzywajcie Maryję, a zapewniam was, że zostaniecie wysłuchani”.
1864: “Na początku tego nowego roku, o co muszę was zapytać? Co wam obiecać i co wam doradzić? To są trzy rzeczy. Jeśli chodzi o prośbę, mogę was prosić tylko o to, co stanowi program tego domu i jest napisane w moim pokoju: ‘Da mihi animas, caetera tolle’: Proszę tylko o wasze dusze, pragnę tylko waszego duchowego dobra. Obiecuję wam i daję wam wszystko, co mam. Dla was studiuję, dla was pracuję, dla was żyję i dla was jestem gotów nawet oddać życie. Co wam poradzić? Słuchajcie mnie uważnie (mówi o dużym dwubiegunowym globusie zawieszonym na dwóch kolumnach) ... Globus przedstawia świat. Dwie kolumny to: Najświętsza Maryja Panna i Najświętszy Sakrament. To one naprawdę wspierają świat...”.
1865: Do wszystkich salezjanów: “Zbawić wiele dusz, a wśród nich własną duszę”. Do uczniów: "Et erit fides in temporibus suis: divitiae salutis, sapientia et scientia: timor Domini ipse est thesaurus eius" (I będzie wiara w swoich czasach: bogactwo zbawienia, mądrość i wiedza: bojaźń Pańska jest jej skarbem).
1866 (niepewne pochodzenie): Sen: powódź - młyn - tratwa... Obietnica Maryi: “Jeśli będziecie moimi oddanymi dziećmi, będę dla was litościwą matką”.
1867: Do uczniów: “Noście medalik Najświętszej Maryi Panny na szyi przez cały czas i wzywajcie tę Matkę Miłosierdzia kilka razy dziennie jakimś żarliwym wezwaniem”.
1868: “Częsta i pobożna spowiedź i komunia jest wielkim środkiem zbawienia naszych dusz”.
1869: Do wychowanków Oratorium (ustnie): “Co się tyczy Księdza Bosko… ten troszcząc się o dobro dusz innych, nie zapomina o własnej” (Następują potem inne dary-przesłania pod adresem różnych członków Oratorium, a także takowe kieruje w listach do domów w Mirabello i Lanzo).
1872: “Dobry przykład i posłuszeństwo”.
1873: “Dla wszystkich więc przykładem do naśladowania, przewodnikiem do wybrania i obrońcą niech będzie święty Alojzy; dla wszystkich przyjacielem, któremu należy oddać cześć - Jezus w Najświętszym Sakramencie, a matką, którą nalezy wzywać niech będzie Maryja Wspomożycielka”.
1875: W liście do ks. Bonettiego można także spotkać tego rodzaju przesłanie-wiązankę. “Do młodych: częsta komunia. Do wszystkich: dokładność w wypełnianiu obowiązków”.
1876: “Jedna rzecz do zrobienia i dwójka przyjaciół. Ci dwaj przyjaciele to dobry przykład i Jesus w Najświętszym Sakramencie. To, co trzeba zrobić, to pielęnować te drogie przyjaźnie”.
1877: “Zawsze musimy być gotowi, aby niezależnie od tego, kiedy nadejdzie śmierć, zawsze zastała nas przygotowanych” (Przepowiednia śmierci).
1878: W liście do ks. Rua, napisanym z Rzymu 27 grudnia 1877 r.: “Mamy koniec roku, a ja jestem, co stwierdzam z bólem, tak daleko od naszych drogich synów. Pozdrów ich wszystkich ode mnie i to im zaleć na nowy rok: 1. Zwalczajcie nawyk palenia i szemrania; 2. Dokładnie wypełniającie obowiązki waszego stanu, zaczynając od ks. Rua, a kończąc na Giulio [pomocniku]; 3. Przystępujcie do komunii i módlcie się dużo za domy dopiero co otwarte i te, które są otwierane na misjach, gdzie Bóg przygotował dla nas obfite żniwo”.
1879: Poleca księdzu Rua, aby przekazał w jego imieniu wszystkim prezent-wiązankę od niego na nowy rok: “Jedność”.
1880: Do wszystkich bez wyjątku: “Dajcie dobry przykład słowem i czynem; trzymajcie się z daleka od nawyków nawet obojętnych w odniesieniu do rzeczy, które nie są konieczne”.
1883: Wiązanka w formie okólnika skierowanego do poszczególnych dyrektorów i jedna myśl skierowana zwłaszcza do ks. Lemoyne. “Do wszystkich młodych: “Częsta spowiedź i Komunia święta”.
1884: Do uczniów: "Nie kradnijcie ani rzeczy innych, ani czasu, ani niewinności, ani duszy verbis et operibus”. Do salezjanów: “Pierwszą miłością jest ta okazywana własnej duszy”.
1886: “Modlitwa... Przystępowanie do Komunii Świętej: posłuszeństwo”.
1888: Biskupowi Cagliero w grudniu 1887 r. przekazał w ramach Wiązanki następujące zalecenie: “Nabożeństwo do Maryi i częsta Komunia Święta”.
