Bogaty program dnia rozpoczęła “lectio divina”, którą przeprowadzili ks. ks. Rafael Bejarano, referent ds. dzieł społecznych z ramienia sektora duszpasterstwa młodzieży i koordynator Kongresu, oraz pan Javier Carabaño Rodriguez, specjalista od komunikacji i tożsamości, związany ze środowiskiem salezjańskim. Pomogli oni uczestnikom na nowo odczytać ewangeliczny epizod wskrzeszenia syna wdowy z Nain. I tak, jeśli pierwszego dnia wyłoniła się jedynie opozycja między światem radości, ożywionym obecnością Jezusa, a światem smutku, reprezentowanym przez mieszkańców Nain, to teraz “spotkanie się tych dwóch grup zostało przedstawione jako konfrontacja dwóch przeciwstawnych sił, z której musi wyjść zwycięzca. Tam, gdzie pojawia się Jezus, wszystko będzie przeniknięte Jego miłością; nie może przejść przez życie ludzi bez dokonania radykalnej zmiany w nich”.
Obaj prowadzący także dzisiaj stwierdzili: “Kiedy Jezus zwraca ku nam swoje spojrzenie, nie możemy nie być zafascynowani, osobiste spotkanie z Nim sprawia, że odradzamy się na nowo”. Jego miłosierdzie daje każdemu nowy początek”.
Ożywieni tą zachętą, uczestnicy mogli następnie wysłuchać wykładu ks. Michała Vojtasa, prorektora Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie, na temat: “Ewolucja wymiaru społecznego w wychowaniu i pedagogice salezjańskiej”.
Wychodząc od analizy działań społecznych Księdza Bosko wobec ubogich i opuszczonych, w węższym znaczeniu, oraz jego zaangażowania wobec wszystkich młodych ludzi z klas pracujących, w szerszym znaczeniu, ks. Vojtas prześledził historię pracy społecznej salezjanów i wszystkich ich współpracowników od końca XIX wieku do pierwszych lat trzeciego tysiąclecia, obserwując różne rytmy i sposoby, w jakie wymiar społeczny charyzmatu salezjańskiego ewaluował w ciągu dziesięcioleci.
I tak np., analizując okres między XIX a XX wiekiem, ks. Vojtas stwierdził, jak “zgodnie ze strategiczną linią założyciela, istniała równowaga między tradycyjną mentalnością a innowacjami na poziomie praktyczno-organizacyjnym. Wychowanie salezjańskie twórczo dostosowywało się, modyfikując niektóre ze swoich działań i struktur i dostosowując je do nowych potrzeb”.
Dodał następnie, że w czasie rządów ks. Michała Rua i ks. Pawła Albery “sytuacja w dzielnicach robotniczych, kwestia robotnicza i oddziaływanie “Rerum Novarum” doprowadziły również w oratoriach do znacznego poszerzenia perspektywy wychowawczej, która była ukierunkowana na “przygotowanie młodzieży do życia (...). Pozycja pośrednia, jaką zajmowało oratorium, plasujące się między społeczeństwem a Kościołem, zapewniała “sacrum” inne niż w parafii i “profanum” inne niż w świecie ruchów politycznych”. Wraz z bogatszą ofertą edukacyjną oratorium stało się ze świątecznego także codziennym”.
Co do lat zarządu ks. Piotra Ricaldone (1932-1951), ks. Vojtas zaznaczył, że główną troską było zabezpieczenie dzieł salezjańskich we Włoszech przed nadmierną ingerencją reżimu faszystowskiego, dlatego szkoła salezjańska stała się “twierdzą, która chroni przed wpływami trudnych czasów”.
Po Soborze Watykańskim II i otwarciu się na współczesny świat, jak stwierdził dalej prorektor UPS, dynamika społeczna zaczęła wpływać na całą propozycję wychowawczo-duszpasterską, zwłaszcza poprzez metodę planowania społecznego. To przygotowało grunt, który rozkwitł w okresie pontyfikatu Jana Pawła II, kiedy to w sferze salezjańskiej zauważamy coraz częstsze otwieranie dzieł społecznych, zwłaszcza dla młodzieży w trudnej sytuacji lub "zagrożonej" oraz dla emigrantów.
W odniesieniu do ostatnich lat, poruszając się po linii nauczania papieża Franciszka, ks. Vojtas prześledził także aktualną tendencję: “Wydaje się, że w Rodzinie Salezjańskiej trzeciego tysiąclecia uwaga poświęcona sferze społecznej zmierza w kierunku, który wzywa salezjanów do zakładania nie tylko "dzieł specjalnych", ale właśnie "nowych placówek", zgodnie z nowym systemem prewencyjnym, dzielonym ze współodpowiedzialnymi w misji świeckimi, który promuje zarówno logikę nowej ewangelizacji, jak i zainteresowanie kontekstem społecznym, ubóstwem i peryferiami”.
Po tym wystąpieniu był czas na pytania i odpowiedzi, kontynuowane były małe szkolenia i dzielenie się dobrymi praktykami, co rozpoczęło się wczoraj, 29 września.
Więcej informacji na stronie internetowej Kongresu i Facebooku Sektora Duszpasterstwa Młodzieży.