Przed południem dr Lodovica Maria Zanet, współpracownica postulatora generalnego ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, przybliżyła przebieg proces beatyfikacyjnego w Kościele w różnych jego fazach i dynamice, podkreślając, że swoim życiem Vera Grita “wzywa nas do ukochania świadectwa pokornego życia, przeżywanego w cichości i ukryciu, ucząc się stawać najpierw świętym w oczach Boga, a nie w oczach ludzi. Odpowiedź, jakiej udzieliła pośród zwyczajnych warunków życia, była nadzwyczajna (piękna, bogata w treść, przekonywująca)”.
Maria Rita Scrimieri, koordynatorka “Centro studi Opera dei Tabernacoli Viventi”, nawiązała do św. Franciszka Salezego i jego doświadczenia mistycznego, porównując je z doświadczeniem mistycznym Very Grity: osób dotkniętych łaską i wezwanych do specjalnej misji w Kościele.
W południe w Niedzielę Palmową została odprawiona Msza św., której przewodniczył bp Calogero Marino, biskup Savony-Noli.
Po południu miała miejsce sesja otwierająca etap diecezjalny procesu beatryfikacyjnego, której przewodniczył biskup Marino. Przysięgę złożyli członkowie Trybunału w osobach: bp Vittorio Lupi, delegat biskupi; ks. Abraham Kavalakatt, promotor sprawiedliwości; dr Barbara Rosa Clot, Notaio, a także postulator – ks. Pierluigi Cameroni SDB.
Bp Marino powiedział: „Dzisiaj jest dzień Męki Jezusa, rozpoczynający Wielki Tydzień. A Vera Grita doświadczyła tej męki na swoim ciele i w swoim życiu. Ten wielkanocny wymiar osobistego życia Very Grity staje się także znakiem dla naszego Kościoła. Była poza tym nauczycielką, wychowawczynią... Bóg dobrze wie, jak bardzo potrzeba dzisiaj wychowawców umiejących odpowiednio towarzyszyć małym dzieciom, młodzieży, prowadząc ich w kierunku dojrzałości, a także – spotkania z Jezusem... Eucharystia była ogniem, punktem oparcia, centrum życia Very. Niech Kościół Savony, który uczestniczy w Synodzie, na nowo odkryje braterstwo eucharystyczne jako bijące serce chrześcijańskiego życia... Jest tak książka zatytułowana Qualcuno a cui guardare (Ktoś, na kogo warto spojrzeć). Tym, na którego trzeba patrzyć jest oczywiście Jezus, ale tymi, na których warto spojrzeć, są również Święci. Mam nadzieję, że wielu zechce spojrzeć na Verę jako na konkretny, widzialny, możliwy do zrealizowania znak ewanglicznego bycia dzisiaj uczniem Chrystusa”.
Potem głos zabrał Antonio Boccia, koordynator światowy Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników, który dał wyraz swojej radości i wzruszenia z powodu rozpoczęcia tego procesu salezjanki współpracownicy, która wstąpiła do Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników 24 października 1967 roku. „Sercem i życiem Very była Eucharystia, którą żyła codziennie. Eucharystia była dla niej wszystkim. Jak Jezus oddał swoje życie z miłości, także ona poświęcała swojej życie tym, których spotykała w swojej pracy, czyniąc to z uśmiechem, delikatnością i serdecznością, wzbudzając zdumienie i podziw wśród swoich koleżanek ze szkoły. Szczególną uwagę zwracała na uczniów mniej zdolnych lub cierpiących z powodu sytuacji rodzinnej... Duch Święty ożywiał charyzmat salezjański poprzez jej życie”.
