Prelekcje dotyczyły różnych kwestii: sylwetka osoby towarzyszącej; różne etapy towarzyszenia w życiu wiary; pytania, jakie często towarzyszą procesowi wzrastania na drodze życia ludzkiego, powołaniowego i duchowego młodzieży; relacja pomocy i jej dynamika w procesie towarzyszenia; niektóre aspekty związane z rozmowami w ramach towarzyszenia. Ponadto miała miejsce owocna dyskusja, która dotyczyła kwestii związanych z rzeczywistością inspektorii i problemami lokalnymi i nie tylko, które dotyczą świata młodzieży.
“Towarzyszenie osobiste, jakkolwiek jest ono rozumiane, dotyczy najbardziej intymnych, osobistych i nienaruszalnych aspektów dotyczących człowieka. Musimy przystąpić do niego z absolutnym uniżeniem, naśladując w pokorze tych, którzy wiedzą, że są zaproszeni jedynie do towarzyszenia na drodze Ducha, którą podąża osoba towarzysząca. Towarzyszenie danej osobie łączy się z ideą podróży, ścieżki, trajektorii. I dlatego nasi młodzi potrzebują przewodników i nauczycieli, osób o wielkiej duszy” – powiedział ks. García Morcuende.
