Autochtoni: “Najubożsi pośród ubogich”. Tubylcy stanowią około 60% ludności gminy Campinápolis. Dzisiaj jest blisko 10 tys. Indian Xavante w tym regionie, mieszkających w ponad 200 wioskach. Te wspólnoty bardzo potrzebują pomocy i projektów, które stanowiłyby odpowiedź na ich rozmaite potrzeby związane z produkcją, odpowiednim ukierunkowniem działalności i upraw ziemi, także z uwzględnieniem aspektów kulturowych, wsparcia finansowego w zakupie odpowiednich materiałów, nawozów i nasion.

Głód: jeden z największych problemów, jakim muszą stawiać czoła ludy tubylcze, jest kwestia utrzymania, problem, który znacznie się pogorszył w czasie pandemii. Około 500 autochtonów jest regularnie przyjmowanych przez władze rządowe i gminne do pracy w sektorze edukacji. Ale z powodu zawieszenia zajęć w szkołach w celu uniknięcia zakażeń te umowy o pracę nie zostały przedłużone. Dopiero w maju ci nauczyciele zaczynają być na nowo przyjmowani do pracy. Wszyscy oni utrzymywali się, podobnie jak ich rodziny, dzieki tym zarobkom, które otrzymywali, a gdy tego brakuje, ich rodziny cierpią głód. Odnotowano liczne przypadki niedowagi i niedożywienia dzieci, a nawet zgonów dzieci z powodu chorób wywołanych brakiem pożywienia.

Dobroczyńcy: pomoc była możliwa dzięki interwencji salezjanów, którzy pracują w parafii pw. św. Dominika Savio; ta obejmuje wiekszość wiosek zamieszkiwanych przez Indian Havante w tym rejonie. Zostało zainwestowanych około 90 tys. reais (około 14 500 euro) i przeznaczonych na podstawową pomoc, co odbyło się we współpracy z “Misjami Salezjańskimi”, NGO “Operazione Mato Grosso”, parafią pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Bilac, w stanie Sao Paulo, i Tubylczej Rady Misyjnej (CIMI). Ale potrzeby są znacznie większe niż to, co otrzymali. “To pomoc, jaką niesiemy, ale widzimy, że to jest wciąż zbyt mało, by zaspokoić te wielkie potrzeby ludności” – mówi salezjanin diakon José Alves de Oliveira.

Jednak dla tubylców to niewiele, co otrzymali, oznacza bardzo dużo, stanowiąc powód do wielkiej wdzięczności. Moisés, wicekacyk Indian Xavante z wioski São Pedro, daje wyraz temu uczuciu w tych słowach: “Ta drowizna jest motywem wielkiej radości dla całej naszej wspólnoty, bardzo wam dziękujemy”. Te same wyrazy wdzięczności okazał kacyk Vitório z wioski Imaculada Conceição, gdzie trafiła pomoc, oprócz artykułów żywnościowych, także odzież i buty. “Serdecznie dziękujemy wam, żeście o nas pamiętali” – powiedział.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet