“La Rue” (fr. ulica) to pierwszy etap, który zakłada zbliżenie się do dziecka ulicy i zawiązanie relacji zaufania między salezjaninem, opiekunem społecznym i dzieckiem; drugi etap “Lakou” (podwórko w j. kreolskim) polega na przyjęciu dziecka ulicy w miejscu pierwszego pobytu i ewentualną edukację szkolną i zawodową
Natomiast trzeci etap,“Maison” (fr. dom), przewiduje zaopiekowanie się dzieckiem przez okres dwóch, trzech lat w rodzinnym domu dziecka “Foyer Lakay”. W czasie tego okresu wspólnota towarzyszy dziecku w jego reintegracji społeczno-rodzinnej, kierując je do zewnętrznej szkoły zawoodwej, do której uczęszczają również dzieci, które nie przebywają w tym ośrodku, oferując takie kierunki, jak: elektrotechnika, krój i szycie, chłodnictwo, estetyka, stolarstwo.
Wiek i poziom edukacji beneficjentów różnią się od normalnego nauczania innych dzieci, ponieważ często bywa tak, że są dziecki, które kilka lat temu lub więcej miały ostatni kontakt ze szkołą. Z tego powodu często muszą przejść pewien proces, który pozwoli im nadrobiać zaległości szkolne i zdobyć odpowiednie narzędzia kulturowe, a ostatecznie – wykształcenie zawodowe.
W salezjańskiej szkole im. Ks. Artura Volèla zaczął być realizowany specjalny program, który został zatwierdzony przez ministerstwo edukacji, a który zakłada nadrobienie zaległości szkolnych nie w ciągu sześciu lat, ale czterech.
Beneficjentami tego programu jest 54 dzieci i młodzieży w wieku 14 lat i więcej, chłopcy i dziewczęta objęci projektem “Lakay”, jednak otwarty jest także dla innych ludzi młodych, pochodzących z dzielnic sąsiadujących ze szkołą, a którzy dotąd nie uczęszczali do szkoły lub porzucili ją przedwcześnie.
Dzięki wsparciu psychologicznemu, jakie jest zapewnione, można zauważyć wiele zmian na poziomie relacji, postawy moralnej i intelektualnej, gdy chodzi o te dzieci i młodzież. Pomoga w tym klimat pewnej solidarności, stąd też osiągnięcie osobistego sukcesu jest zwycięstwem wszystkich i staje się bodźcem do jeszcze lepszego działania.
Kluczową rolę odgrywają tutaj nauczyciele, którzy w czasie pandemii musieli zdobyć się na wiele ofiar, np. zostając w szkole przez długi okres czasu bez możliwości spotkania ze swoimi rodzinami. Zainteresowanie i indywidualne wsparcie ze strony nauczycieli dla tych uczniów – realizujących często indywidualny tok nauczania, zwłaszcza tych mających problemy z podstawowymi przedmiotami – przyniosły zaskakująco dobre rezultaty.
Dziś zdecydowana większość uczniów jest zmotywowana; ci uczęszczają do szkoły z entuzjazmem, bo rozumieją, jak ważna jest droga, którą wybrali. Ci młodzi są świadomi tego, że otrzymali drugą sznasę, dzięki której mogą polepszyć swoje życie, a którą nie chcą zmarnować.
Więcej informacji na stronie: www.missionidonbosco.org
