14 września ks. Wong i pan Mei udali się z Dżakarty do Ruteng, stolicy dystryktu Manggarai. Tam spotkali się z miejscowym ordynariuszem, biskupem Siprianusem Hormatem, który odbył z nimi oficjalne spotkanie następnego dnia.
Biskup, dziękując swoim gościom za dyspozycyjność, przybliżył historię i obecną sytuację diecezji: ta ustytuowana jest na wyspie Flores, zamieszkują ją w większości chrześcijanie, znajduje się we wschodniej części Indonezji, jest tam dzisiaj 89,7% katolików na ogólną liczbę około 950 tys. mieszkańców. Ta liczy 176 kapłanów zakonnych, 184 zakonników i 526 zakonnice, a składają się nań 86 parafie i 4 dekanaty.
Ze swojej strony ks. Wong odwzajemnił te podziękowania, dziękując za gościnę, mówiąc, że w inspektorii INA jest wielu salezjanów, którzy pochodzą z Indonezji wschodniej, zwłaszcza z Flores. Powiedział również, że utrzymywał liczne kontakty z księżmi diecezjalnymi, biskupami, a także z samym nuncjuszem papieskim w Dżakarcie, podkreślając, że wszyscy, których się radził, wskazywali na diecezję Ruteng jako miejsce odpowiednie dla nowej salezjańskiej placówki.
W dalszej części rozmowy omawiano niektóre posługi duszpasterskie, które mogłyby odpowiadać salezjańskiemu charyzmatowi w diecezji Ruteng: parafie, ośrodki młodzieżowe, ośrodki kształcenia zawodowego, ośrodki kultu maryjnego - prężnie działające na wyspie Flores – a także opieka nad ludźmi młodymi, którzy porzucili szkołę...
W dniu 16 września, wraz z biskupem, obaj goście udali się do Kisol, gdzie odwiedzili niższe seminarium im. Piusa XII, do którego uczęszcza 400 uczniów szkół średnich niższego i wyższego stopnia. Ta wizyta pozwoliła zauważyć dwie rzeczy, które dotyczą odpowiedniego przygotowania duchowego, intelektualnnego i ludzkiego seminarzystów oraz – dobrego przygotowania formatorów. Natomiast następnego dnia odwiedzili inne seminarium – im. św. Jana Pawła II w Labuan Bajo.
“Prosimy was o modlitwę za nas w tej delikatnej fazie rozpoznania, abyśmy mogli dobrze rozeznać i odpowiednio zainicjować działalność tej naszej pierwszej placówki salezjańskiej na wyspie Folores” – mówi na koniec pan Mei.
