W drugiej połowie XIX w. w Ferrarze istniał mały koledż, który prowadził mons. Baldi, a który poprosił Księdza Bosko, by przejęli go salezjanie. W 1899 r. zostało tam otwarte oratorium świąteczne, w których wychowywało się wielu ludzi młodych, z myślą o których ks. Acerbis założył w 1908 roku kółko religijno-kulturalne pod nazwą “Ars et Labor”, adresowane przede wszystkim dla dzieci z najniższych klas społecznych. Wkrótce do tego kółka o charakterze teatralnym dołączył także wymiar sportowy. I tak w 1910 roku powstało oficjalnie Koło “Ars et Labor”.
A jako że działalność sportowa przeważała nad innym typem działalności, zdecydowano oddzielić ją od pozostałych. W ten sposób, w 1912 roku, powstał Klub “Ars et Labor”. Jeszcze wtedy nie uprawiano tam piłki nożnej, raczej chłopcy znajdowali ujście w lekkoatletyce i kolarstwie. Jakkolwiek charakter salezjański był wyraźny: kolory, jakie przyjęto to biały i niebieski, które są również kolorami herbu Zgromadzenia.
Sekcja piłkarska powstała w 1912 roku, a 16 czerwca 1919 roku zespół po raz pierwszy oficjalnie wziął udział w rozgrywkach jako “Spal” (“Società Polisportiva Ars et Labor”). W roku następnym już grał w Serii A – najwyższej w lidze włoskiej – gdzie figurował wiele dziesięcioleci, powracając z triumfem w tych mistrzostwach 2017-2018. Jest to sukces, który został osiągnięty dzięki starej recepcie, tj. dzięki postawieniu na młodych, na ośrodek sportowy, do którego uczęszcza 400 chłopców, i na drużynę “Primavera”.
Ale ten piłkarski rok przyniósł jeszcze jeden sukces “salezjański” pasjonatom tej dyscypliny sportu. Mowa tu o młodym Roberto Inglese, grającym w ataku w innej drużynie tej prowincji włoskiej, który jest w stanie rywalizować z innymi wielkimi z Serii A z “Chievo Verona”. Ten młodzieniec stawiał pierwsze kroki jako gracz w PGS “Vigor Don Bosco” w Vasto. Dotąd jest bardzo mile wspominany i wraca tam bardzo chętnie, wdzięczny za otrzymaną edukację, nie tylko sportową.
