Renato Cursi
Pierwsze Igrzyska PGS miały miejsce we Włoszech w 1967 r. z inicjatywy ks. Gino Borgogno, salezjanina. Od 1990 roku, pierwszej edycji poza granicami Włoch (na Malcie), igrzyska przybierały coraz bardziej międzynarodowy wymiar. Ostatnia edycja, która miała miejsce na początku maja, była XXVII i pierwszą, która odbyła się w dwóch różnych krajach (na Słowacji – Bratysława i w Austrii – Wiedeń). Uczestniczyło w niej ponad 1000 sportowców z 13 krajów europejskich. Dodajmy, że w przeszłości nie zabrakło również przedstawicieli z Bliskiego Wschodu. Od Adriatyku do Morza Czarnego sport salezjański, poprzez tych ludzi młodych, buduje mosty przyszłości dla bardziej zjednoczonej Europy.
Młodzi, którzy uczestniczą w “PGS-I” należą do salezjańskich młodzieżowych organizacji sportowych lub grup sportowwych szkół salezjańskich w Europie. Kiedy przybywają na igrzyska, wielu z nich doświadcza piękna uprawiania preferowanej przez siebie dyscypliny sportowej w międzynarodowym środowisku, w którym się oddycha salezjańską duchowością młodzieżową.
Gdy chodzi o ostatnią edycję, organizatorzy starali się wyjść z propozycją, która łączyła sport z duchowością: w centrum zaplecza sportowego znajdowała się strefa “Valdocco”, wielkie podwórze pod dachem, gdzie rozdawano posiłki, znajdowały się biura rejestracji i informacji, przestrzeń do odpoczynku i zabawy, miejsca do osobistej rozmowy z salezjanami i córkami Maryi Wspomożycielki, a także – odbycia spowiedzi oraz Namiot Spotkań, gdzie w ciągu dnia było odprawiane dwie msze święte.
A więc to nie tylko sport i fajerwerki... “PGS-I” oznacza stałą obecność kompetentnych osób dorosłych, które towarzyszą ludziom młodym w tym jedynym w swoim rodzaju doświadczeniu, na które składa się sport i przyjaźń, czyniąc to pod znakiem Księdza Bosko. W przyszłym roku córki Maryi Wspomożycielki z Sewilli w Hiszpanii będą gościć tę imprezę. Przygotowania już trwają, czemu towarzyszy analiza możliwej współpracy, która pomoże zapewnić ciągłość i utrzymanie tego typu spotkań.
Tymczasem, gdy chodzi o Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieżowe, wyzwaniem pozostaje przede wszystkim odpowiednia koordynacja wszystkich wydarzeń o charakterze międzynarodowym, a także tych na poziomie lokalnym, codziennych, w których uczestniczą liczni młodzi sportowcy, ich rodziny, technicy i kierownicy, by pomóc na nowo odkryć znaczenie salezjańskiej propozycji wychowania przez sport.
“Ramy odniesienia dla salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego” stwierdzają (rozdz. VIII, par. 2.6.C), że “sport jest uznany jako wartość w salezjańskim systemie wychowawczym” i proponują sport “popularny”, “o ludzkiej twarzy”, “prewencyjny”, “z wymiarem zabawowym”, “włączony w szeroki Program Wychowawczo-Duszpasterski”, a więc posiadający odpowiednią “strukturę i organizację”. Gdy ukierunkujemy w tę stronę inicjatywy duszpasterskie dotyczące sportu, doprawdy ta siła, która dla dorosłych stanowi wyzwanie, ukaże się jako możliwość dla wielu ludzi młodych.
