Jakie aspekty, związane z osobą ks. Bolli, którego ksiądz znał osobiście, zrobiły na księdzu największe wrażenie?
Kierując się jasną motywacją misyjną, oświeconą wskazaniami Soboru Watykańskiego II, dał poznać swoją odwagę, dzieląc życie (bardzo trudne dla człowieka z Zachodu) z narodem Amazonii: intensywne dni pracy w obozach Achuar, których był mile widzianym gościem; długie godziny spędzone na spotkaniach małych wspólnot, gdzie rozwiązywał problemy, które dla nas byłyby mało znaczące... Ale taki był jego sposób przeżywania życia w poświęceniu się temu narodowi, którym otwarł nową drogę ewangelizacji.
Mógłby ksiądz coś powiedzieć o książkach poświęconych ks. Bolli, które wyszły pod patronatem VIS?
On sam jest autorem książki, która została wydana pośmiertnie w Peru w języku hiszpańskim w 2015 roku, której zająłem się tłumaczeniem i wydaniem: “Il mio nome è Yankuam” (Elledici, 2018, 452 strony). Jest ona adresowana do tych, którzy chcieliby poznać życie mieszkańców amazońskiej puszczy, zwłaszcza – do działaczy duszpasterskich, którzy chcą się zastanowić na sposobem niesienia Ewangelii i podejścia do kultur ludów, które jeszcze jej nie znają.
W drugiej książce pt. “Gridò il Vangelo con la vita” (Elledici, 2018, 100 stron) autor, którym jest ks. Juan Bottasso, uwypukla głębokie motywacje związane z wyborami duszpasterskimi ks. Bolli.
Trzecia książka została wydana przez salezjańską inspektorię Włoch Północno-Wschodnich (INE) i nosi tytuł “Yankuam, padre del popolo Achuar”. Jest to kompletna biografia, której celem jest szeroka popularyzacja jego sylwetki.
Na bazie księdza osobistego kontaktu z ks. Bollą, co ksiądz może powiedzieć o tożsamości tubylczych ludów?
Odpowiedzi w tym względzie udziela nam papież Franciszek. Mając na uwadze tę zagrożoną Amazonię, te rozgoryczone ludy, nie widzące swojej przyszłości, zwłaszcza mowa tu o tubylcach, papież przede wszystkich chciał się z nimi spotkać w Puerto Maldonado, co miało miejsce w styczniu ubiegłego roku, a następnie – zwołać Synod dla Amazonii, aby umożliwić zrodzenie się i rozwój tubylczego Kościoła, inkulturowanego, którym by kierowali pasterze tubylcy. I właśnie 40-letnie doświadczenie, jakie było udziałem ks. Bolli, jawi się jako opatrznościowa odpowiedź i wzorzec, jakiego sam doświadczył i pozytywnie przeżył, który w sposób konkretny wskazuje drogę, jaką należy obrać, jaką powinni uwzględnić także ojcowie synodalni.
“Yánkuam” – gwiazda, która może zajaśnieć na niebie salezjańskiej świętości?
Jak mówi ks. Domingo Bottasso, jeden z salezjanów, który przez wiele lat żył u boku “Yánkuama”: “Jeśli on nie jest święty, to nikt nie jest święty”.
