W wieczornym spotkaniu wzięło udział 300 uczestników, a prowadziła go Clémence Houdaille, dziennikarka francuskiej gazety katolickiej “La Croix”.
Marie-Aleth Grard, prezes “ATD-Quart Monde” od 2020 r., przypomniała, że jej ruch od 60 lat walczy o społeczeństwo, w którym nikt nie pozostaje w tyle: „Skrajne ubóstwo dotyczy mieszkań, zatrudnienia, zdrowia, kultury... ale także i przede wszystkim edukacji. To ludzie, którzy nie mają głosu, niewidzialni ludzie, którzy chcą mieć swoje miejsce w społeczeństwie”. I powtórzyła przy tym jedno z silnych zasad “ATD-Quart Monde”: „Każdy środek podjęty z myślą o najbiedniejszych przyniesie korzyści wszystkim; każdy środek niepodjęty z myślą o najbiedniejszych, wykluczy ich”.
Ks. Jean-Marie Petitclerc, jako koordynator sieci “Don Bosco Action Sociale”, rozpoczął od przywołania koncepcji założyciela zgromadzenia, św. Jana Bosko: “Zdolność wychowawcza jest związana nie tyle z organizacją instytucjonalną, ile z jakością relacji między młodym człowiekiem a dorosłym”. Tego właśnie doświadczają każdego dnia wychowawcy odwołujący się do pedagogiki salezjańskiej, opartej na zaufaniu, nadziei i sojuszu.
Ale to zadanie jest trudne, przekonywała Grard: “Co mogą zrobić nauczyciele, gdy rodziny przenoszą się z jednego pokoju w schronisku do drugiego? Nie mają takiego samego codziennego życia. Nie macie pojęcia, jak trudno jest poznać i zrozumieć skrajne ubóstwo”.
Ale jedno jest pewne, wszyscy ci rodzice oczekują wiele od szkoły, nawet jeśli czasami mają trudności ze znalezieniem słów, aby to wyrazić: „Nie można sobie wyobrazić, w jakim stopniu skrajne ubóstwo jest strasznym ciosem dla poczucia własnej wartości (...) Jednak kiedy rozmawiamy z tymi rodzicami, którzy przeżywają wielkie trudności, mieszkają w domach komunalnych, w slumsach lub przenoszą się z jednego hotelu do drugiego, mówią nam: ‘szkoła umożliwi mojemu dziecku lepsze życie’”.
“W ‘Don Bosco’ wiemy bardzo dobrze, że pierwszym czynnikiem niepowodzeń szkolnych nie jest oczywiście poziom inteligencji, ale brak uwagi. Niepewność (w naszym kraju 2000 dzieci żyje na ulicy!) stwarza takie poczucie braku bezpieczeństwa, że ci młodzi ludzie przychodzą do szkoły ze zbyt wieloma troskami. W końcu sukces szkolny nie polega na tym, by mieć pełną głowę różnych myśli, ale na tym, by móc oczyścić głowę, gdy każdego ranka przychodzi się do szkoły!” - powiedział ks. Petitclerc. I kontynuując, przytoczył inny aspekt pedagogiki salezjańskiej: “Docenianie sukcesu. Chodzi o to, by im pomóc odczuć radość z sukcesu”. I w tym kontekście podał przykład nauczyciela sportu, który na lekcji skoku wzwyż zaczyna od 80 centymetrów, a następnie podnosi poprzeczkę. I nie dzieje się nigdy na odwrót...
Aby odzyskać zaufanie, powiedziała prezes “ATD-Quart Monde”, trzeba także “umieć się odważyć i poświęcić czas”: “Jeśli chcemy się wzajemnie zrozumieć, słuchać siebie nawzajem, musimy umieć poświęcić czas”. Ze swojej strony ks. Petitclerc, odwołując się do badań Françoisa Le Clère'a, byłego dyrektora generalnego salezjańskiego stowarzyszenia “Valdocco”, stwierdził: “Kiedy młody człowiek opuszcza szkołę, pierwsze dni są ekscytujące. Jest szczęśliwy, czuje się swobodnie w domu, przeżywa to jak wakacje. Wtedy też instytucje są gotowe, by się nim zająć. Ale on do tego nie ma motywacji. Potem, w miarę upływu czasu, sytuacja się odwraca: młody człowiek się nudzi i czeka, aby go przekonać do siebie... ale instytucja poszła dalej i tym razem to ona straciła motywację...”.
Benoit Deseure
Źródło: Don Bosco Aujourd’hui
