Powiedział ksiądz, że Synod nie ograniczył się do zgromadzenia synodalnego, ale był i jest drogą, która poprzedzała i która następuje. W jakim miejscu jesteśmy obecnie, gdy chodzi o duszpasterstwo młodzieżowe?
Oczekujemy na adhortację apostolską Papieża. Wcześniej był Instrumentum Laboris, który stanowił podstawę dla pracy Synodu, potem – Dokument końcowy, który jest owocem pracy zgromadzenia, a teraz mamy Adhortację apostolską, która na nowo zaproponuje tę synodalną drogę, która nie zakończy się dopóki, dopóty nie dotrze do każdego Kościoła lokalnego... Znaczące jest miejsce i data, jakie wybrał papież Franciszek, aby ją zaprezentować: 25 marca, uroczystość Zwiastowania Pańskiego w Loreto. A to dlatego, że “tak” Maryi stanowi początek drogi i przypomina nam w symboliczny sposób, że również my rozpoczynamy.
Jakie będą główne punkty tego papieskiego dokumentu?
Jednym z głównym tematów będzie “synodalność”. Papież Franciszek sam powiedział, że synodalna droga jest tym, czego Bóg oczekuje od Kościoła trzeciego tysiąclecia. Bez “synodalności” misyjny bodziec nie będzie silny. Powiedziałbym nawet, że najpierw pojawia się konieczność kroczenia z młodymi, zanim oni sami zaczną kroczyć, tj. zachodzi nagląca potrzeba Kościoła wychodzącego, będącego w ruchu, który odzyska młodzieżowy dynamizm... wykaże wolę zawiązania nowych relacji ze światem młodzieży, dynamikę odnowionej bliskości i przyjaźni, która zostanie pogłębiona w propozycji wspólnego kroczenia.
W jaki sposób Kościół powinien słuchać ludzi młodych i zbliżać się do współczesnej młodzieży?
Głównym tematem Synodu, z biblijnego punktu widzenia, jest historia uczniów z Emaus, gdzie na pierwszy krok nie składa się potwierdzenie, ale pytanie. Kiedy pytanie jest otwarte na słuchanie i kiedy to słuchanie jest empatyczne, dotyka tego, kto słucha i zmienia jego serce. Owocem prawdziwego słuchania jest zmiana serca.
Jaką drogą powinno pójść w przyszłości duszpasterstwo młodzieżowe?
Wskazałbym trzy rzeczy. Po pierwsze: odzyskać bliskość ze światem młodzieży; po drugie: przemyśleć chrześcijaństwo, wychodząc od wymiaru powołaniowego, a więc od personalizacji życia wiary, a na koniec – przywrócić młodzieżowy dynamizm Kościoła.
Źródło: Alfa y Omega
