“Bóg nigdy nie przestanie nas zaskakiwać, ale jednocześnie przyjęłam to jako wielkie wyzwanie. On wysyła nas tam, gdzie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na nie, i jestem pewna, że wszystko pójdzie dobrze, ponieważ On będzie ze mną” – oświadcza ta młoda kobieta z Cuenca, która uczestniczy w katechezie i oratoryjnym życiu w parafii pw. Maryi Wspomożycielki od 14. roku życia.

Jej powołanie misyjne wspierał na początku jej przyjaciel, Juan Méndez, który rozkochał ją w tej działalności swoimi świadectwami. “Opowiadał mi o oratorium, do którego dzieci ze szkoły były bardzo przywiązane, o swoim doświadczeniu wychowawcy... I ja chciałam osobiście doświadczyć tych rzeczy” – wyjaśnia.

Sara przypomina sobie również, że kiedy po raz pierwszy chciała wyjechać na misje, jej ojciec nie chciał na to pozwolić. Tak więc rzekła do niego: “Jeśli nie chcesz mi pozwolić wyjechać, to chodź ze mną”, i tak uczynili. Od tego czasu Sara wzmocniła swoje relacje z ojcem, pracowali razem w ramach tego samego projektu, a cała rodzina jeszcze bardziej ugruntowała się w służbie na rzecz bliźniego.

Sara odbywała swoją służbę w ramach wolontariatu międzynarodowego w Quito, w szkole im. Dzieciątka Jezusa z Pragi. Tam odwiedzała wspólnotę, w której znajdowały się osoby dotknięte chorobą Hansena, co ją umocniło jeszcze bardziej w jej zaangażowaniu w pomoc osobom najsłabszym. “Wizyty we wspólnocie, w której przebywali trędowaci, było czymś pięknym, ponieważ można było się wiele nauczyć od tych osób, które są w tak wielkiej potrzebie”.

“Jednym z wyzwań – mówi na koniec – będzie dostosowanie się do lokalnej kultury i nauczanie angielskiego, czego wcześniej nigdy nie robiłam”. Sara ma nadzieję, że jej wkładem na rzecz misji będzie także wykorzystanie jej zdolności zawodych, jako grafika. Istotnie, już jak podjęła decyzję o wyjeździe na misje, wyraziła gotowość oddania pewnego dnia swoich talentów do dyspozycji Zgromadzenia. I teraz ten dzień nadszedł. 

• Title Title
•  

Tweet