Marcelo Escalante Mendoza SDB
Jak zrozumieć duchowość codzienności w charyzmacie salezjańskim?
Jako salezjanie możemy rozumieć “duchowość” jako środek, dzięki któremu się poruszamy i pozostajemy w relacjach ze współbraćmi ze wspólnoty, z młodzieżą i osobami, które podzielają nasze posłannictwo wychowania i ewangelizacji młodzieży, wychowawczo-ewangelizacyjne na rzecz młodzieży, a ogólnie – z ludźmi.
W istocie duchowość jest miłością, jest miłosierdziem. Ale nie możemy się tym “zadowolić”. Praktycznie biorąc, jeśli chcielibyśmy zastąpić termin “duchowość” jakimś innym, który miałby pomóc nam wyrazić naszą ideę w lepszy sposób, to możemy użyć takich terminów, jak miłość, miłosierdzie, przyjaźń, pragnienie pomocy, otwartość na innych... Całościowo biorąc, te terminy mogą dobrze zdefiniować codzienną duchowość, jak ją rozumiał Ksiądz Bosko.
Kto wpłynął na duchowość Księdza Bosko?
Można dostrzec tutaj wyraźnie wpływ św. Franciszka Salezego. Właściwie to możemy być pewni, że Ks. Bosko znał dobrze “Wprowadzenie do życia pobożnego” (Filotea), dzieło świętego biskupa z Genewy. Wypada też przypomnieć, że Ks. Bosko żył jak mistyk, tzn. w wielkiej więzi z Bogiem, świętymi, a zwłaszcza – Dziewicą Maryją, o której mówił w bardzo poufały sposób. A poza tym, rozumiał on życie mistyczne (duchowe) jako miłość chrześcijańską w praktyce, wyrażoną w apostolacie.
Jakie praktyczne znaczenie ma duchowość salezjańska?
Rodzina Salezjańska nie jest “kręgiem społecznym”, stanowi połączenie apostolatu z pracą dla zbawienia młodzieży. W tym znaczeniu nasza duchowość nie zna harmonogram i jest przeżywana w codzienności, zwłaszcza w relacjach z innymi. Dlatego też musimy szczególnie uważać na słowa, jakich używamy, na sposób, w jaki traktujemy inne osoby. Te małe szczegóły wydają się być bez znaczenia, ale tak nie jest, są one prawdziwymi znakami dobrze przeżytej chrześcijańskiej i salezjańskiej duchowości.
