W 1848 r. pomyślał o małym periodyku dla młodzieży o nazwie “L’Amico della Gioventù”(Przyjaciel Młodzieży), w którym była mowa o “sprawach religijnych, moralnych i politycznych”.
Pismo to było drukowane w drukarni “Speirani e Ferrero”, małym wydawnictwie działającym w pobliżu kościoła “San Rocco” w Turynie.
Pomysł z „L'Amico della Gioventù”, pismem, które ukazywało się co trzy tygodnie, nie do końca się powiódł; ukazało się tylko 61 numerów.
Później pojawiły się „Letture Cattoliche” (Czytanki katolickie), które były publikowane nie tylko w Turynie, ale i w całych Włoszech, a zwieńczeniem całej tej działalności wydawniczej było pismo „Bollettino Salesiano” (Biuletyn Salezjański), które ujrzało światło dzienne w 1877 roku.
