Księże Panero, co było głównym źródłem inspiracji do napisania tej książki? Co Ksiądz chce przekazać czytelnikom poprzez te refleksje?
Książka “Nella tenda del convegno” jest owocem przepowiadania na żywo. Dopiero po pewnym czasie zdecydowałem się nadać tym medytacjom formę małej książki (144 strony), zdając sobie sprawę, że mogą one również przynieść pewne dobro innym.
Książka oscyluje wokół jednej, pocieszającej prawdy wiary: obecność Boga w duszy. Tytuł “Nella tenda del convegno” (W namiocie spotkania) odnosi się właśnie do przenośnego namiotu zbudowanego przez Mojżesza, aby umieścić pomieścić Arkę Przymierza. W końcu nasza dusza jest takim namiotem spotkania, w którym urzeczywistnia się nasze zjednoczenie z Panem. Cała książka jest jedynie rozwinięciem tej głębokiej prawdy naszej wiary, przedstawionej alegorycznie w obrazie namiotu i jego wyposażenia.
To przekonanie wiary, jeśli potraktować je poważnie, rzuca fascynujące światło na całe życie chrześcijańskie. Co za radość wiedzieć, że można żyć nieprzerwanie w przyjaźni z Bogiem, przebywając z Nim bez wychodzenia poza siebie! To jest prawdziwa radość naszej wiary! Jeśli ta mała książeczka pomoże komuś odkryć ją na nowo, będę szczęśliwy.
Dlaczego ta książka powinna nam towarzyszyć w przeżywaniu Wielkiego Postu?
Książkę “Nella tenda del convegno” należy czytać fragmentami. Powinna być niejako towarzyszem podróży na naszej drodze, który wprowadza w piękno i głębię naszej wiary, proponując różne ścieżki medytacji. Dlatego każdy rozdział jest podzielony na akapity liczące zaledwie dwie lub trzy strony, z których każdy nadaje się do medytacji przez jeden dzień.
Wielki Post jest sprzyjającym czasem, aby wyruszyć w tę wewnętrzną podróż, odkrywając siebie szczęśliwie wypełnionego Obecnością Bożą. Będąc przy tym przekonany, że ta Obecność nigdy nie zawiedzie, tak jak Pan Jezus w swoim Kościele, po Wielkanocy i Wniebowstąpieniu.
Jakie inne tematy są poruszone w tej książce?
Każdy rozdział zawiera analizę niektórych elementów wyposażenia namiotu Mojżesza, opisanych w Księdze Wyjścia. W ten sposób czytelnik jest stopniowo wprowadzany w podstawy życia duchowego: modlitwę w jej różnych formach, adorację, sposób podejścia do Eucharystii, zjednoczenie z Bogiem, ascezę i ofiarę z siebie, a także panowanie nad własnymi myślami i dbanie o relacji, główne choroby duszy, życie emocjonalne i najbardziej zalecane strategie duchowe.
Książka porusza również kwestię samotności, podkreślając, że nigdy nie jesteśmy sami, gdy jesteśmy z Bogiem. Dlaczego ważne jest, aby młodzi ludzie doświadczyli tej rzeczywistości?
Samotność jest obecnie “wielkim nieporozumieniem”, ponieważ traktuje się ją jako problem, którego należy się pozbyć. Przy bliższym przyjrzeniu się, pewna doza samotności jest wrodzona danej osobie i nawet w najszczęśliwszych i najgłębszych związkach pozostaje dystans, który należy uszanować. I jest to dobra rzecz, w rzeczy samej, jest to warunek, który umożliwia prawdziwą komunię miłości.
Jednak na dnie naszej duszy odkrywamy, że nasza samotność jest zamieszkana przez Boga, więc nigdy nie jesteśmy naprawdę i całkowicie sami. Bóg jest Panem i Strażnikiem naszej głębi! A przyjaźń z Nim nierzadko przechodzi przez drzwi samotności serca.
Bardzo ważne jest, zwłaszcza dla młodej osoby, wiedzieć, że mieści w sobie tę cenną przestrzeń, którą może wypełnić tylko Bóg. Świat zewnętrzny ma tendencję do nasycania tej przestrzeni, wypełniając ją tysiącem rzeczy i kontaktów, do tego stopnia, że cisza i samotność z samym sobą są przerażające. Korzystanie z mediów społecznościowych w rzeczywistości często odpowiada na tę ucieczkę od samego siebie, w desperackiej potrzebie zewnętrznego potwierdzenia.
Jakże wiele się jednak zmienia, gdy osoba ochrzczona, młoda osoba, odkrywa, że zawsze ma w sobie ten wewnętrzny pokój, w którym może przebywać z Bogiem bez oddzielania się od ludzi! Często to uświadomienie sobie rozpoczyna nowy i bardziej dojrzały etap życia duchowego.
Czy ma Ksiądz jakieś praktyczne rady do zaoferowania czytelnikom, którzy chcą robić postępy w życiu duchowym, tak jak zostało to przedstawione w książce?
W małym rozdziale poświęconym “chorobom duszy” wskazuję na jedną, która wydaje mi się naprawdę niszcząca: niedocenianie małych dobrych rzeczy. Życie duchowe składa się z “małych rzeczy”, szczegółów i strategii. Ileż jest wart w oczach Boga, Matki Bożej, świętych mały akt umartwienia, krótka, ale serdeczna modlitwa, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, ukryty gest miłosierdzia, szczery akt pobożności! Nie zaniedbujmy mniej, a tym samym nie traćmy więcej.
Jeśli mierzy się życie wiary i apostolstwo empirycznymi kryteriami skuteczności, to nie jest to nic nadzwyczajnego. Dlatego w dziewięciu rozdziałach tej książki podaję wiele konkretnych przykładów i przypominam proste praktyki życia chrześcijańskiego, dostępne dla wszystkich, które są zdolne wprowadzić nas w największe dobro: przyjaźń z Bogiem i troskę o nasze życie duchowe.
