Jak zrodził się ten pomysł spotkania w połowie kadencji?
Na ten okres sześciolecia wyznaczyliśmy sobie dwa wielkie cele, pośród wielu innych: otoczyć wielką troską formację i wszystkie ośrodki formacyjne Zgromadzenia oraz towarzyszyść inspektorom. W tym kontekście zrodziły się dwie nowe inicjatywy: spotkanie inspektora z Przełożonym Generalnym, jego wikariuszem i radcami sektorów kilka tygodni po nominacji, tak, by inspektor, kiedy powróci do swojej inspektorii, miał w ręku pewnego rodzaju “kartę nawigacyjną” na czas całego sześciolecia; spotkanie z inspektorami w połowie kadencji, by mogli mieć udział w pewnym doświadczeniu duchowym, przeżyć pewien czas odpoczynku duchowego i osobistego, a także odbyć ważną rozmowę z Przełożonym Generalnym i jego wikariuszem.
Jakie są owoce tego doświadczenia?
Z pewnością był to czas odnowienia poczucia przynależności salezjańskiej: 7 dni spędzonych wspólnie na Valdocco, w centrum charyzmatu salezjańskiego; doświadczenie duchowe, ukierunkowane odpowiednimi konferencjami i refleksjami o charakterze salezjańskim, doprawdy na wysokim poziomie; możliwość doświadczenia braterstwa w spotkaniu z nimi – 12 inspektorami z 4 kontynentów – a także komunii i jedności całego Zgromadzenia; a na koniec to, co było jednym ze specyficznych celów spotkania: możliwość dłuższej i osobistej rozmowy inspektorów z Przełożonym Generalnym i jego wikariuszem, po odbyciu której, każdy inspektor, podniesiony na duchu, będzie posiadać jasną wizję co do stojących przed nim i inspektorią wyzwań, priorytetów i dróg do przebycia.
Jak Ksiądz Generał ocenia inspektorów po trzech latach pełnienia przez nich urzędu?
Są w dobrej kondycji: fizycznej, duchowej i powołaniowej, wykazując entuzjazm służby, a także, co jest zrozumiałe, zatroskanie z powodu różnych trudności istniejących w różnych środowiskach. Ale przede wszystkim – pogodę ducha, jaką można spotkać u tych, którzy patrzą z nadzieją i optymizmem na przyszłość inspektorii i Zgromadzenia.
27 KG umieściła w centrum braterstwo. Czy można było go doświadczyć w tych dniach spotkania?
Braterstwo nie tylko jest rdzeniem Kapituły Generalnej, ale nabiera mocy tylko wtedy, gdy się go doświadcza! To spotkanie było wspaniałym doświadczeniem wielkiego braterstwa, przeżywanego w prostocie dnia codziennego, wspólnie spędzonego czasu. A zresztą, to jest element nam właściwy: nie można rozumieć życia salezjańskiego bez życia rodzinnego, którym zawsze żył Ksiądz Bosko.
Jak Ksiądz Generał myśli, jakie będzie oddziaływanie tego typu spotkań z upływem czasu?
Wyrazili to najlepiej sami inspektorzy: to nie było tylko spotkanie, “zostali wezwani” z pewnego ważnego powodu! Jestem przekonany, że w przyszłych latach, gdy to będzie kontynuowane w ten sposób, zauważymy efekty tych spotkań: zarówno, gdy chodzi o silniejszą więź Przełożonego Generalnego i jego Rady z każdą z Inspektorii za pośrednictwem Inspektora, jak i – poprzez jasno sprecyzowane drogi towarzyszenia, co oznaczać będzie, poza tym, utrzymanie Zgromadzenia “na tym samym torze”, tzn. będzie wagon na przedzie, wagon po nim, ale wszyscy będą zmierzać w tym samym celu, będą mieć tego samego ducha i podążać w tym samym kierunku.
