Kim jest Ksiądz Bosko dla Księdza?
Dla mnie ksiądz Bosko jest tym biednym, pozbawionym ojca chłopcem, który umiał słuchać tego, co Bóg mówił do niego przez ludzi i przez wydarzenia jego życia; i słuchał tak dobrze, że dziś czcimy go jako Ojca Młodzieży. Dla mnie ksiądz Bosko jest młodzieńcem, który w końcu zdołał wyjechać i studiować w Chieri, choć zawsze z pomocą niewielkich środków i nie bez upokorzeń, ale który jednak potrafił zdobyć serca mieszkańców Chieri i nawiązać przyjaźnie, które pozostały mu na całe życie. Dla mnie ksiądz Bosko jest młodym księdzem, który potrafił dokonać niełatwego wyboru między dziewczętami markizy Barolo a swoimi chłopcami. Dla mnie ksiądz Bosko jest tym kapłanem, który umiał oddać się pod kierownictwo ks. Cafasso, jak to już było w przypadku ks. Calosso, i który nadal czyniłby to samo w odniesieniu do innych swoich spowiedników i kierowników duchowych. Ksiądz Bosko jest dla mnie kapłanem, który mimo bardzo odmiennego wykształcenia i przygotowania wymyślił system prewencyjny, wspaniały owoc Ducha Bożego i dar dla Kościoła i społeczeństwa.
Jak Ksiądz go poznał?
Wychowałem się w parafii salezjańskiej, gdzie młody salezjanin kapłan, który nadal żyje, był zawsze z nami ministrantami i od niego słyszeliśmy różne historie o księdzu Bosko, Dominiku Savio i Michale Magone.
Dlaczego zdecydował się Ksiądz zostać salezjaninem?
Wydawało się to normalne. Nie był to mój pierwszy wybór, chciałem być pomocny rodzinie, będąc najstarszym synem. Ale ks. Mathew skierował zaproszenie i zgodziłem się. Prawdą jest, że pytanie brzmiało: Do you want to be a priest? (Czy chcesz być księdzem?). A może było jeszcze prostsze: Do you want to go to Lonavla? (Czy chcesz jechać do Lonavli), do aspirantatu. Rozmawiał z moimi rodzicami, którzy wyrazili zgodę, co z pewnością nie było dla nich łatwe. To był akt wiary z ich strony, jestem tego pewien.
Jak wyglądała Księdza droga powołaniowa?
Aspirantat w Lonavli, prenowicjat w Pune, studia, potem nowicjat z 52 innymi osobami w Yercaud, w południowych Indiach, nowicjat międzyinspektorialny. Potem pojawiła się zaskakująca propozycja ze strony młodego przełożonego inspektorii, żeby “robić filozofię” nie w postnowicjacie w Yercaud, ale w Pune, uczęszczając do prowadzonego przez jezuitów ośrodka studiów “Jnana Deepa”. Cztery lata filozofii – z licencjatem – z zamieszkaniem w “Don Bosco Youth Centre” w Koregaon Park, razem z innymi młodymi salezjanami uczęszczającymi na uniwersytet; dwa lata asystencji jako asystent postnowicjuszy, ponownie pobyt w domu w Koregaon Park, ponieważ w międzyczasie inspektoria otworzyła własny postnowicjat; roczna praktyka wśród dzieci ulicy w “Bosco Boys Home” w Borivli-Mumbaju, a następnie profesja wieczysta, cztery lata studiów teologicznych w “Kristu Jyoti College” w Bangalore, w południowych Indiach. I wreszcie święcenia kapłańskie w Goa.
Czy był ktoś, kto był dla Księdza drugim “Księdzem Bosko”?
Bardzo podziwiałem młodego przełożonego inspektorii, który wiedział, jak zaszczepić entuzjazm w młodych salezjanach. Od kilku naszych formatorów wiele się nauczyłem. A potem był jeszcze jeden, znacznie późniejszy, którego wciąż podziwiam za jego umiejętność nawiązywania relacji ze wszystkimi, ale szczególnie z młodymi ludźmi, jego ojcostwo, umiejętność obdarzania ludzi zaufaniem. Trafił do tak wielu ludzi, nie tylko w Zgromadzeniu, ale i w Rodzinie Salezjańskiej.
Jakie cechy najbardziej Ksiądz podziwia w Księdzu Bosko?
Jego wiara w Boga, jego zdolność do kochania młodych ludzi, do wiary w nich, do wielkiej cierpliwości wobec nich... Dla mnie czytanie w ramach Oficjum na jego święto w Kościele powszechnym jest czymś, co towarzyszy mi od czasu asystencja, kiedy jedna osoba odpowiedzialna zasugerowała mi je. Cudowna rzecz i dla mnie jest najpiękniejszy wyraz jego Systemu Prewencyjnego. Imponuje mi myśl, że dość konserwatywny człowiek, w czasach gdy rozum zdawał się triumfować nad religią, wybrał rozum jako jeden z filarów swojego systemu edukacyjnego. Wspaniały jest sposób, w jaki trzy elementy systemu łączą się ze sobą: prewencyjna Miłość Boga w centrum wszystkiego, miłość wychowawcza (MAKROTHYMIA z 1Kor 13,1) i rozsądek, który dziś należałoby wyrazić jako słuchanie, dialog i synodalność.
Czy według Księdza, młodzi mogą jeszcze znaleźć inspirację w Księdzu Bosko?
I to w wielkim stopniu. Nawet w kręgach niechrześcijańskich. Kiedy urna księdza Bosko dotarła do Nashik w Indiach, musiałem opowiedzieć historię księdza Bosko młodemu hinduskiemu dziennikarzowi. Zrobiłem to w bardzo prosty sposób. “Był biednym chłopcem, który wiedział, jak zrobić wspaniały dar ze swojego życia dla innych biednych młodych ludzi, w czasie, gdy Włochy doświadczały skutków rewolucji przemysłowej”. Podobnie jak i młody Polak, którego spotkałem wczoraj w samolocie, który chciał poznać “filozofię” księdza Bosko. Podobnie jak młody człowiek z ulicy - również niechrześcijanin - który powiedział mi to samo: “Ksiądz Bosko był młodym człowiekiem, takim jak my, a potem stał się naszym ojcem”. To bardzo wzruszające.
W jaki sposób salezjanie mogą być drugimi Księżmi Bosko dla młodzieży?
Modląc się o taką wiarę jak jego, o bardzo wyraźną i wielką miłość do młodych ludzi, którzy nas naprawdę potrzebują, a także stosując system prewencyjny. To wszystko.
W jaki sposób Ksiądz Bosko inspiruje Księdza w jego pracy jako Radcy ds. formacji?
Odkryliśmy, że jego system prewencyjny musi być właśnie naszym stylem formacji! Bardzo się cieszę, że bardzo krótka 28. Kapituła Generalna znalazła sposób, aby to potwierdzić i że Przełożony Generalny zaproponował to całemu Zgromadzeniu na mocy swojego autorytetu. Mamy wielką nadzieję, że uda nam się zaszczepić to przekonanie i styl w “Ratio”, które przechodzi rewizję. To wspaniałe, że znajdujemy ogromną zachętę w tym kierunku ze strony papieża Franciszka, czego dał i daje wyraz w swoim pięknym liście do kapitulnych, a także w wielu swoich wypowiedziach, oficjalnych i innych.
Jeśli spotkałby Ksiądz Księdza Bosko, co by mu Ksiądz powiedział lub o co poprosił?
“Księże Bosko, ty, ze swoją ‘ścisłą’ formacją, jak doszedłeś do swojego wspaniałego systemu edukacyjnego?”. I myślę, że powiedziałby mi, że formacji nie można utożsamiać tylko z momentami formalnymi, z seminarium w Chieri w jego przypadku, ale z całym życiem, z ludźmi, których Bóg stawia na twojej drodze: z mamą Małgorzatą, ale także z rodziną, która nie zawsze była idealna; z ks. Calosso, który był w Morialdo, ponieważ został usunięty z innych ośrodków; z prawie nieznanym ks. Cottino... i z wydarzeniami życia i historii. W tym wszystkim Bóg Ojciec w cudowny sposób, przez Ducha Świętego, kształtuje nas na obraz Syna. I myślę, że możemy tylko prosić księdza Bosko o modlitwę za nas, abyśmy byli wierni, twórczy, pełni nadziei i miłości... a nawet trochę szaleni.
