(ANS - Bahía Blanca) – Minęło 15 lat od czasu, kiedy projekt społeczno-wychowawczy “Pibes de Don Bosco” przyjął ostateczną formę, skonsolidował się i przyciągnął wiele osób. To właśnie w czasie kryzysu w 2001 roku i zwiększenia liczby ludzi bezdomnych oraz “cartoneros” (tych, którzy zbierają gazety i kartony wśród odpadków), zrodziła się myśl o udzieleniu schronienia, pomocy i dostarczenia pożywienia tym potrzebującym.

(ANS – Kalulo) – Andrés Randisi, salezjanin koadiutor, liczy 74 lata i od 29 lat przebywa w Angoli. Pochodzi z Parany, w Argentynie. Już jako młody człowiek chciał zostać salezjańskim misjonarzem i poświęcić swoje życie edukacji, by zapewnić lepszą przyszłość tysiącom ludzi młodych, najpierw w Argentynie, a następnie w Afryce, zniszczonej krwawymi wojnami i ubóstwem. Teraz powrócił do swojej ukochanej Parany, aby być blisko 95-letniej matki, która doznała ciężkiego upadku. 

(ANS – Bogota) – “Grupy są wyrazem żywotności” – czytamy w podręczniku duszpasterstwa młodzieżowego. I jest to bardzo stara prawda. Ksiądz Bosko nie tylko tworzył różne grupy zrzeszające chłopców, ale także sam wszedł w nie, aby przeżyć doświadczenie oratorium, doświadczenie ewangelizacyjne, wychowawcze i powołaniowe. Grupy te były miejscem licznych powołań salezjańskich. Jak Ksiądz Bosko, salezjanie w różnych częściach świata kontynuują to ważne i niezbędne zadanie. Właśnie w sierpniu w Kolumbii odbył się Obóz “Movimiento de Acólitos Salesianos” (MAS – Ruch Ministrantów Salezjańskich). 

(ANS – Santa Clara) – Wymogi związane z wyniesieniem do “chwały ołtarzy” zostały przedstawione w zreformowanym Kodeksie Prawa Kanonicznego, którego reforma została zapoczątkowana w 1983 roku. Kandydat na ołtarze musi przejść trzy etapy, by mógł zostać ogłoszony świętym, które są następujące: potwierdzenie “heroiczności cnót”, beatyfikacja i kanonizacja. Tak również jest w przypadku ks. José Vandora, salezjanina, którego ekshumacja ciała miała miejsce w dniu 8 sierpnia. “W perspektywie beatyfikacji ciało kandydata zostało poddane ekshumacji w celu jego identyfikacji ze strony biskupa lokalnego” – wyjaśnia jeden z ekspertów w tej materii. “Przeprowadza się ją jedynie w celu identyfikacji”. 

(ANS – Lokhikul) – Bangladesz to kraj pełen kontrastów i paradoksów. W lecie temperatura sięga tam nawet 45° C, a zimą spada do 5° C. Jest to kraj bardzo biedny, odznaczający się wielkimi dysproporcjami między bogatymi i ubogimi, w którym bogaci cieszą się różnymi przywilejami, podczas gdy pozostała część ludności żyje w lepiankach, w wioskach bez prądu. Salezjanie są obecni w tym kraju od sześciu lat. Prowadzą dwa dzieła misyjne: w Utrail i Lokhikul, a także ośrodek w Joypurhat. Na tych dwóch placówkach pracuje 5 misjonarzy, czterech z Indii i jeden z Polski.