Fládima Christofari
W następnym tygodniu ta ekipa przybyła do kolejnej wioski Bororo – Areião, w Santo Antônio do Leverger, blisko rzeki Arareiáo, gdzie wybudowano kolejną studnię. Jednakże w tym przypadku, z uwagi na to, że teren ten należał do regionu, trzeby było poprosić o wykopanie studni miejscową firmę.
W ramach tego projektu AMA został zamontowany zbiornik wodny, słoneczne panele, pompa i pomieszczenie z prysznicem. “W ten sposób tubylcy mogą pić nieskażoną wodę z rzeki, do której dostają się pestycydy pochodzące z wielkich plantacji soi, bawełny i kukurydzy” – wyjaśnia pan Würstle, koordynator projektu.
Projekt AMA rozpoczął się w latach 70., przyjmując początkowo określenie ruchomej pomocy na rzecz Amazonii. W swoim czasie samochody wojskowe, które podarowała Szwajcaria, były wykorzystywane przede wszystkim przy budowie dróg i mostów na terenie trzech misji obsługiwanych przez salezjanów: Meruri, San Marcos i Sangradouro.
Po 10 latach, kiedy wygasło porozumienie ze Szwajcarią, Misja Salezjańska w Mato Grosso zdecydowała się kontynuować tę misję z udziałem własnych środków i z pomocą dobroczyńców z Niemiec, Włoch, Stanów Zjednoczonych, Hiszpanii i Szwajcarii, pozostawiając to samo oznaczenie projektu – AMA, który ostatecznie przybrał charakter objazdowej pomocy misyjnej.
Projekt AMA nie przestaje stanowić wsparcia dla salezjanów w utrzymaniu urządzeń, instalacji wodnych i elektrycznych, a ostatnio w jego ramach jest realizowana budowa studni na terenach, które wymagają dostępu do zdrowej wody. W ostatnich latach takich studni powstało ponad 250.
