Serce Dominika Savio rozpaliła homilia Księdza Bosko. Nie tylko chciał stać się świętym, ale odczuwał tego nieodzowną potrzebę.
Wychodząc od analizy życia Świętego, możemy zapytać, jakie tajemnice przekazał nam w spuściźnie? Ks. Aldo podał w tym względzie pewne punkty. Przede wszystkim było to pragnienie całkowitego i stałego “należenia do Boga”; po drugie, stanie się świętym nie jest trudne. Dalej – to droga, której towarzyszy osobista i apostolska asceza, pozwalająca doświadczyć przeżywania codzienności w obecności Boga.
Ks. Damir Stojic, salezjanin z Chorwacji, dzieląc się swoim świadectwem, mówił o swoim konkretnym doświadczeniu duszpasterskim, związanym z pracą wśród młodzieży studenckiej, które jest odzwierciedleniem jednego z wielu współczesnych sposobów kształtowania dobych chrześcijan i uczciwych obywateli wg św. Jan Bosko.
Po południu uczestnicy odwiedzali różne miejsca stojące pod znakiem świętości: Valdocco, Cottolengo, Oratorium Markizy Barolo i inne w okolicy. Złożyło się to na prawdziwe “itinerarium” nie tylko miejskie, ale także – duchowe, które pozwoliło wejść w tajemnice związane z historią świętości tych, którzy nas poprzedzili.
Gdy uczestnicy wrócili do sali teatralnej, po tym pięknym doświadczeniu przeżytym w grupach językowych, wysłuchali referatu ks. Pierluigiego Cameroni, który omówił świętość w Rodzinie Salezjańskiej.
