W swoim występieniu ks. Attard wyjaśnił, że dokument ten służy bardziej do przeprowdzenia konsultacji w całym Kościele, niż dostarczenia gotowych odpowiedzi, przybliżając cały długi proces, w który wpisuje się najbliższy Synod (październik 2018).
Potem, analizując strukturę dokumentu przygotowawczego, wskazał na zasadnicze elementy społeczno-kulturowe, którymi charakteryzuje się współczesny świat młodzieży: niepewność, kultura naukowa, społeczności wielokulturowe i wielowyznaniowe, pragnienie uczestnictwa, poszukiwanie punktów odniesienia, hiperłącza...
Po czym pogłębił główne elementy rozeznania powołaniowego; przywołał mądrość Kościoła Wschodniego, odsyłając do tzw. “trzykrotnych narodzin”: fizycznych, znaczonych chrztem i duchowych, które otwierają na dojrzałe ćwiczenie się w korzystaniu z własnej wolności. Wskazał także na etapy, na których dokonuje się: rozeznanie planu Boga, jaki ma względem każdego; interpretacja przesłań Bożych i zostaje podjęta ostateczna decyzja.
W tym znaczeniu podkreślił znaczenie osobistego towarzyszenia w procesie rozeznania, jako że, chociaż istnieją decydujące, a także wartościowe teksty i refleksje, rozeznanie dokonuje się stopniowo i na drodze osobistego, indywidualnego doświadczenia.
Na koniec podał niektóre wskazówki, zachęcając do poważnego podejścia do wyzwania związanego z troską duszpasterską i rozeznaniem powołaniowym w odniesieniu do ludzi młodych: kroczyć z ludźmi młodymi, przebywając wśród nich; ułatwiać im spotkanie z odpowiednimi wspólnotami, proponując im wiarygodne autorytety jako punkty odniesienia; postrzegać codzienne spotkania (parafie, uniwersytety, stowarzyszenia, nowe media) jako spotkania nadzwyczajne (Światowe Dni Młodzieży, wpisane w codzienne relacje); troszczyć się o język i odpowiednie procesy, i wreszcie – nie bać się proponować kontemplacji, modlitwy, słuchania... i oddania wszystkiego pod macierzyńską opiekę Maryi.
