Okręg AGL ma 18-letnią historię. Obejmuje trzy kraje: Rwandę, Burundi i Ugandę. Wcześniej Rwanda i Burundi należały do Delegatury Okręgu Afryki Środkowej (AFC), która obejmowała, oprócz tych dwóch krajów, dwie placówki we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga; w tym czasie Uganda należała do Okręgu Afryki Wschodniej (AFE), wraz z Kenią, Tanzanią i Sudanem; obecnie AFE obejmuje Kenię, Sudan i Sudan Południowy.

Dlatego też 6 czerwca 2006 r. Rady inspektorii AFE i delegatury AFC Rwandy-Burundi spotkały się w Bombo w kontekście utworzenia przyszłej wizytatorii. I w dniu 15 sierpnia 2006 r. w Kimihurura, blisko Kigali, stolicy Rwandy, oficjalnie zaczęła istnieć wizytatoria AGL pw. św. Karola Lwangi. Ks. Francis Alencherry, radca generalny ds. misji i koordynator regionu Afryki i Madagaskaru (w miejsce zmarłego 16 kwietnia 2006 r. ks. Valentina de Pablo), reprezentował ówczesnego Przełożonego Generalnego, ks. Pascuala Cháveza, i przewodniczył ceremonii inauguracji wizytatorii w jego imieniu. Przy tej samej okazji, podczas celebracji eucharystycznej, miało miejsce objęcie urzędu przez nowego przełożonego  AGL, ks. Gabriela Ngendakuriyo, a pięciu nowicjuszy złożyło wtedy profesję wieczystą.

Należy jednak zauważyć, że salezjanie byli obecni w tych trzech krajach tworzących obecną inspektorie jeszcze długo przed tym, jak zaczęła działać jako wizytatoria.

Salezjanie przybyli do Rwandy 1 stycznia 1954 r. na prośbę bpa Deprimoza, wikariusza apostolskiego Kabgayi, który w 1952 r. osobiście udał się do Turynu, aby poprosić o przysłanie salezjanów do założenia “oficjalnej szkoły technicznej im. Księdza Bosko w Kicukiro”. Tych pierwszych salezjanów, którzy przybyli do Rwandy było sześciu: księża Charles Van Lommel, Henri Claes, Herman Croymans, koadiutor Henri Stuyck i klerycy Michel Vandewalle i Roger Vande Kerkhove. W Rwandzie salezjanie są obecni w Butare, Kabgayi i Kigali.  

Praca salezjańska w Burundi rozpoczęła się 1 lipca 1962 r. po spotkaniu bpem André Makarakizą, biskupem Ngozi - który chciał otworzyć szkołę dla młodzieży w swojej diecezji Ngozi - i ks. Henri Claesem z Rwandy, który w czasie swoich wakacji udał się do Burundi, aby rozeznać możliwość otwarcia placówki salezjańskie w Burundi, po tym jak małe seminarium w Rwesero (w Rwandzie) zostało przekazane miejscowemu duchowieństwu. Obecnie w Burundi salezjanie są obecni w miastach Ngozi, Rukago, Buterere i Kagwema.  

Wysłanie salezjanów do Ugandy było jednym z owoców “Projektu Afryka”. Bardzo zależało na tym ówczesnemu Przełożonemu Generalnemu, który widział w Ugandzie możliwość szybkiego i solidnego zakorzenienia charyzmatu salezjańskiego w tym kraju, a także wielu dobrych powołań. Projekt wysłania salezjanów do Ugandy został zaproponowany polskim inspektoriom. I tak w 1987 r. ks. Augustyn Dziędziel, delegat Księdza Generała na Europę Wschodnią, udał się do Ugandy, aby spotkać się z kardynałem Nsubugą i omówić z nim przyszłe otwarcie placówki salezjańskiej w tym kraju, który dopiero co wyszedł z wojny domowej.

Ks. Cyprian Kizito Lwanga, który później został pierwszym biskupem diecezji Kasana-Luwero, zaprowadził salezjanów do trzech parafii: Ggaba, Ndeba i Namaliga-Bombo. Chociaż ks. Dziędziel miał zamiar otworzyć pierwszą placówkę w mieście Ggaba, blisko stolicy Kampali i Jeziora Wiktorii, kardynał Nsubugi wybrał Bombo-Namaliga, gdzie pierwsi salezjanie, ks. Bernard Popowski, ks. Henryk Juszczyk, ks. Tomasz Grzegorzewski i ks. Ryszard Jóźwiak, osiedlili się, aby rozpocząć swoją pracę w tym kraju. W Ugandzie salezjanie są dziś obecni w Bombo, Kamuli, Namugongo, Gulu i Palabek. 

Obecnie salezjanie Księdza Bosko w tym okręgu liczą 140 współbraci, w tym 60 kapłanów, 17 koadiutorów, 85 profesów wieczystych, 55 profesów czasowych i 10 nowicjuszy. W sumie pracują w ramach 14 wspólnot: 6 w Rwandzie, 4 w Burundi (w tym w Kagwema) i 5 w Ugandzie. Dom inspektorialny znajduje się w mieście Kimihurura w Rwandzie, gdzie mieszczą się również wszystkie trzy domy formacyjne: prenowicjat w mieście Gatenga, nowicjat w Butare i postnowicjat w Kabgayi.

Salezjanie prowadzą 6 parafii, 5 szkół średnich, 7 szkół zawodowych i technicznych oraz 11 oratoriów. Inspektoria opiekuje się również uchodźcami - głównie z Sudanu Południowego – w obozie Palabek, gdzie salezjanie prowadzą również przedszkola i szkoły podstawowe.

Gdy chodzi o grupy Rodziny Salezjańskiej obecne w inspektorii, oprócz Salezjanów Księdza Bosko są tam: Córki Maryi Wspomożycielki (CMW), Stowarzyszenie Maryi Wspomożycielki (ADMA), Byli Wychowankowie Salezjańscy (BWS) i Przyjaciele Księdza Bosko, Ochotniczki Księdza Bosko (VDB), Ochotnicy z Księdzem Bosko (CMB), Salezjanie Współpracownicy i Siostry Miłości Jezusa.

Film przedstawiający salezjańską rzeczywistość AGL w 10 minut można obejrzeć na ANSChannel.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet