63% respondentów twierdzi, że „optymistycznie” lub „dość optymistycznie” patrzy w przyszłość, a te 37% nastawionych „pesymistycznie” jest pewnym sygnałem ostrzegawczym, którego należy być świadomym. Fundamentami radzenia sobie z tym problemem pozostają „rodzina” (51% odpowiedzi) oraz „miłość i życie emocjonalne” (46% odpowiedzi), pewien rodzaj strefy komfortu, aby lepiej radzić sobie ze strachem przed „niemożnością osiągnięcia własnych celów życiowych”, zgłaszanym jako najbardziej odczuwalny (43% odpowiedzi) lub przed „brakiem pracy, która pozwala być niezależnym ekonomicznie” (42% odpowiedzi).
Istnieje pewne wrażenie światłocienia na granicy między chęcią poddania się próbie a postrzeganiem przeszkód do pokonania. Aż 66% ankietowanych twierdzi, że ich rzeczywiste życie jest (bardzo lub dość) odległe od ich idealnego życia, wskazując na cały splot sfrustrowanych oczekiwań, których ignorowanie byłoby niewskazane: z jednej strony 61% z nich twierdzi, że są co do tego zdeterminowani, 59% pogodni, 58% zdolni do przystosowania się do nowej sytuacji, 52% szczęśliwi, a 51% optymistyczni.
Z drugiej strony te same dane wskazują na duży zakres młodych ludzi, których stan emocjonalny jest bardziej naznaczony poczuciem większych trudności i mniejszą liczbą narzędzi do radzenia sobie z nimi. W tej sytuacji nie ma jednak miejsca na użalanie się nad sobą lub słabą wolą, często stereotypowo przypisywaną młodym Włochom.
Podczas gdy 56% respondentów w wieku 16-26 lat uważa, że dzisiejsi młodzi ludzie mają „więcej problemów” niż ci wczorajsi (33% twierdzi, że to „takie same problemy”, a 11%, że jest „mniej problemów”); jedni dostrzegają więcej możliwości (42%), a inni mniej możliwości (43%), co w porównaniu z ich rodzicami jest prawie identyczne. Dalej, 40% ankietowanych młodych ludzi uważa, że w przyszłości będą mieli lepszą sytuację (ekonomiczną, gdy chodzi o dochody i pracę) niż ich rodzice, zaś 18% uważa, że będzie ona gorsza, natomiast pozostałe 27% twierdzi, że będzie taka sama.
Z pewnością młodzi Włosi nie chcą przegapić spotkania z przyszłością i tymi makro-trendami, które są dziś przedmiotem głównych debat. Przede wszystkim pokazują, że są na bieżąco z głównymi wektorami zmian: na przykład 75% ankietowanych wskazuje, że zna koncepcję zrównoważonego rozwoju „dobrze” lub „dość dobrze”, a 60% uważa, że może przyczynić się w większym stopniu do zrównoważonego rozwoju. Główne bariery dla zrównoważonego rozwoju, według respondentów, to przede wszystkim „brak odpowiedniej edukacji obywateli” (25%) oraz brak zainteresowania samych obywateli polityką zrównoważonego rozwoju (25%). W tym kontekście większość osób w wieku 16-26 lat (48%) uważa, że wpływ transformacji ekologicznej na świat pracy będzie pozytywny, a 68% wykazuje zainteresowanie pracą w sektorze zrównoważonego rozwoju (“duże” lub “dość duże”).
Istnieje zapotrzebowanie na bardziej adekwatne umiejętności, ponieważ 47% młodych ludzi, którzy wzięli udział w badaniu, uznaje adekwatność obecnej oferty edukacyjnej, w przeciwieństwie do 42%, którzy zgłaszają pewne obiekcje. Jeśli przejdziemy od poziomu zrównoważonego rozwoju do innego ważnego makro-trendu, o którym dziś debatujemy, czyli sztucznej inteligencji, te proporcje się zmieniają. 59% respondentów uważa, że sztuczna inteligencja będzie miała pozytywny wpływ na świat pracy, 45%, że praca generowana przez sztuczną inteligencję będzie lepsza (w przeciwieństwie do 14%, którzy twierdzą, że będzie gorsza), a 65% respondentów uważa, że sztuczna inteligencja wygeneruje nowe zawody, oprócz pozytywnego wpływu na transformację ekologiczną: 59% respondentów.
Wszystkie informacje na temat projektów badawczych można znaleźć na nowej stronie internetowej Obserwatorium IUSVE „Giovani e futuro” (Młodzież a przyszłość), dostępnej od 30 stycznia pod adresem Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
“Młodzi, których objęła ta ankieta - mówi Davide Girardi, szef Obserwatorium IUSVE „Giovani e futuro” - są w pełni świadomi wyzwań, które czekają ich w nadchodzących latach i nie oczekują żadnej taryfy ulgowej. Z drugiej jednak strony zdają sobie również sprawę, że bez zainwestowania w ich umiejętności i potencjał będzie to znacznie trudniejsze. W tym sensie reprezentują z jednej strony wolę bycia protagonistami zmian, a z drugiej nie ukrywają swojego strachu przed porażką. Strach ten należy traktować poważnie, zwłaszcza w świetle braku inwestowania w młodych ludzi, który kraj wykazywał przez lata, oraz skurczu demograficznego, który powoduje, że komponent młodzieżowy, najbardziej strategiczny dla przyszłości, kurczy się w sposób bardziej niż oczywisty i niebezpieczny dla przyszłości całego kraju.
