Uroczystość rozpoczęłą się Eucharystią, której przewodniczył bp Sebastião Mascarenhas SFX, biskup diecezji Vadodara, w asyście bpa Athanasiusa Rethna Swamy, biskupa Ahemdabadu, któremu towarzyszyli również ks. Savio Silveira, przełożony inspektorii INB, członkowie Rady inspektorialnej i inni kapłani. W homilii bp Mascarenhas, wyrażając uznanie dla pracy salezjanów, którzy obecnie i w minionych latach angażowali się w rozwój Kościoła w Gudżaracie, stwierdził, nawiązując do fragmentu Pisma świętego, że żarzący się węgiel, który dotykał ust proroka Izajasza, aby uczynić je zdolnymi do głoszenia Słowa Bożego, dotknął również ust św. Franciszka Ksawerego i św. Jana Bosko, a ostatecznie – każdego salezjanina pracującego w Gudżaracie, szerzącego Królestwo Chrystusa.
Po Eucharystii rozpoczęła się akademia. Młodzież z ośrodka “Don Bosco Snehalaya” wykonała taniec powitalny; ks. Isaac Arcakaprambil, dyrektor ośrodka w Makarpurze, powitał wszystkich przybył; chłopcy i dziewczęta z ośrodka “Don Bosco Chhotaudepur”, ubrani w tradycyjne stroje, wykonali rodzimy taniec “Dholiya”; natomiast ośrodek animacji “Don Bosco” zaprezentował film przybliżający historię i różne formy apostolstwa, jakie salezjanie realizują obecnie w placówkach w stanie Gudżarat.
Potem wyświetlono kolejny film, tym razem poświęcony zmarłemu w 1975 r. ks. Anthony'emu Byronowi D'Silvie, odważnemu pionierowi misji salezjańskiej w Chhotaudepur, obszarze zamieszkałym przez Indian Rathwa. Jego bogata osobowość została przypomniana przez ks. Cyrila De'Souzą, jego towarzysza misyjnego, i niektórych miejscowych mieszkańców. Wszyscy wyrazili się z uznaniem o jego całkowitym poświęceniu przez ponad 30 lat dla miejscowej ludności, co przepłacił również więzieniem.
Po typowych tańcach, wszyscy szczególni goście - w tym ks. Ivan de Souza, jeden z żyjących pionierów pracy salezjańskiej w Gujarat - wyszli na scenę i zostali uhonorowani przez starszych salezjanów pracujących obecnie na tym terenie.
W świadectwach, którymi się dzielono, podkreślano prostotę i surowy styl życia ks. Ivana de Souzy, które sprawiły, że został zaakceptowany i doceniony przez plemię Thakor z Dakoru, a on ze swojej strony był bardzo wdzięczny za te słowa, czując się niegodny tego wyróżnienia. Uhonorowano potem również siostrę i siostrzenicę ks. D'Silvy, a także krewnych zmarłych salezjanów, również pochodzących ze stanu Gujarat: ks. Ignasa Macwana i ks. Edwarda Rathoda.
Obaj obecni biskupi w swoich późniejszych przemówieniach podziękowali salezjanom za ich pracę w ich diecezjach Baroda i Ahmedabad.
Podczas tej akademii zaprezentowano także studium badawcze, które zrealizował ks. Mayank Parmar SDB, a także salezjański mszał w języku gudżarackim, opracowany przez ks. Ashwina Macwana.
Akademia zakończyła się występem młodzieży z Dakor, podziękowaniami ks. Michaela Bansode pod adresem salezjanów pracujących w Gujarat w ciągu ostatnich 50 lat i wszystkich innych, którzy przyczynili się do pomyślnego przebiegu tych obchodów, oraz braterską agapą z udziałem wszystkich obecnych gości.
Ks. Chris Ferreira SDB i Ankita Shelke
https://www.infoans.org/pl/dzialy/wiadomosci/item/22940-indie-50-lat-obecnosci-salezjanow-w-stanie-gujarat-1974-2024#sigProId4456f1ecd3
