Ośrodek salezjański znajduje się w społeczności, która nadal rozrasta się i rozprzestrzenia na zboczach górskich, składającej się głównie z tysięcy młodych ludzi i matek o niewielkich środkach, a ostatnio także z tysięcy migrantów, którzy przybyli z Wenezueli w poszukiwaniu lepszych możliwości życiowych. Dla nich wszystkich ośrodek salezjański jest sposobem na ucieczkę od ubóstwa poprzez edukację i szkolenia oraz od przemocy poprzez specjalne kursy szkoleniowe i pomoc materialną.
W 1994 roku, kiedy położono kamień węgielny, Ciudad Bolívar był już jednym z najbardziej ubogich obszarów na południe od Bogoty. Nieformalne osiedla były rozległe i mieściły tysiące ludzi próbujących przetrwać wewnętrzną przemoc, jakiej doświadczali. Rzeczywistość nie zmieniła się zbytnio, ponieważ nowe osiedla migrantów powstają masowo w sposób “inwazyjny”.
Domy tych ludzi, zbudowane przez samych mieszkańców, są prowizoryczne, wykonane z tworzyw sztucznych, desek, bardzo małej ilości metalu i materiałów pochodzących z recyklingu. W wielu przypadkach ludzie tam mieszkający doświadczają przemocy i nadużyć, musząc płacić za wynajem ziemi, która nawet nie należy do osoby ją wynajmującej.
W tej rzeczywistości, Maryja Wspomożycielka, której figura tam się znajduje, zdaje się obserwować ze współczuciem domy pokrywające wzgórza Ciudad Bolívar, mieszka prawie 900 000 osób, a 18% rodzin nie jest w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb w zakresie żywności, usług, mieszkań i edukacji. Ciudad Bolívar nadal pozostaje jednym z najniebezpieczniejszych obszarów Bogoty, z wysoką imigracją wenezuelską i poważnymi problemami, takimi jak konflikty społeczne i uzbrojone gangi, niektóre zdominowane przez nastolatków walczących o kontrolę nad terytorium.
Chociaż nabycie na początku lat 90. 47 000 metrów kwadratowych oznaczało dla salezjanów poważne ryzyko, to jednak był to także początek drogi, która doprowadziła do zaoferowania młodym ludziom i dorosłym o wysokim ryzyku społecznym odpowiednich programów edukacyjnych, społecznych i promocyjnych. Chodziło od samego początku o godne wprowadzenie ich w świat pracy i zaangażowanie ich w transformację ich środowiska jako “dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli”, tak jak chciał tego Ksiądz Bosko.
Ponieważ w wielu przypadkach, ze względu na brak bezpieczeństwa i znaczne odległości, nieletni i młodzi ludzie z Cuidad Bolívar napotykają różne trudności w drodze do ośrodka salezjańskiego, często sami działacze zajmujący się rekreacją i społeczni podróżują do różnych obszarów, aby prowadzić tam zajęcia społeczno-rekreacyjne z nieletnimi.
Ponadto ośrodek ten jest kluczowym punktem wsparcia i alternatyw edukacyjnych i pedagogicznych dla młodych ludzi: realizuje 13 programów szkoleń technicznych, w tym w zakresie mechaniki samochodowej i przemysłowej, kursy gotowania, zajęcia sportowe i artystyczne; przyjmuje również młodych migrantów za pośrednictwem wenezuelskiego schroniska młodzieżowego (CAJOV), a także wspiera rodziny.
Ośrodek zapewnia również pomoc 120 dorosłym i 40 samotnym matkom, czyniąc to poprzez indywidualne doradztwo. W soboty są organizowane zajęcia rekreacyjne na ulicach, co łączy się z wychowaniem dzieci w zakresie wartości obywatelskich i chrześcijańskich, tak potrzebnych na tym obszarze.
I wreszcie, praca społeczna i duszpasterska salezjańskiego ośrodka “Juan Bosco Obero” jest uzupełniana przez działalność przy sanktuarium “Divino Niño”, gdzie oprócz codziennych pielgrzymek ze wszystkich krajów Ameryki i oferowania momentów duchowych wszystkim wiernym, zapewniane są również możliwości pomocy i szkolenia w zakresie przedsiębiorczości dla samotnych matek o niewielkich zasobach.
Źródło: Misiones Salesianas
