W czasie tego Sympozjum przybliżono historię miasta Salamanka, wychodząc od dóbr kultury, które odzwierciedlają bogaty charyzmat salezjański, czyniąc to w celu wzmocnienia i ochrony pamięci.
“Z Salamanki wyszło wielu salezjanów, którzy, wraz z byłymi wychowankami salezjańskimi, salezjanami współpracownikami i członkami Rodziny Salezjańskiej rozprzestrzenili się po całym świecie”. Tak rozpoczął swoje przemówienie ks. Torres, stwierdzając, że nie można zrozumieć Salamanki bez salezjanów, tak jak nie można zrozumieć salezjanów bez Salamanki.
Celem tego Sympozjum było zatem ukazanie części bogatego dziedzictwa salezjańskiego Salamanki oraz ożywienie zainteresowania nim i zachęcenie do bycia kontynuatorami tej spuścizny.
W czasie tego Sympozjum nie mogło zabraknąć wspomnienia o bogactwie architektonicznym ośrodków “San José” w Pizarrales i “Maryi Wspomożycielki”, który znajduje się obok salezjańskiej szkoły “Don Bosco”. Zaprezentowano zdjęcia i kroniki z bogatego archiwum tych domów, które pozwoliły na prześledzenie salezjańskiej historii związanej z tym miastem.
Historia ta rozpoczęła się 30 grudnia 1898 r. wraz z przybyciem pierwszych salezjanów, którzy stawiali pierwsze kroki w parafii “San Benito” i gdzie zaczeło się pierwsze zajęcia z rysunku, modelarstwa, murarstwa i muzyki.
Wraz z prezentacją niektórych zdjęć opisano kolejne etapy prac: zakup ziemi pod budowę szkoły im. Maryi Wspomożycielki w dniu 11 lipca 1900 r.; rozpoczęcie prac w 1902 r.; inauguracja i poświęcenie nowej szkoły w dniu 9 października 1909 r.; rozpoczęcie budowy nowego kościoła pw. Maryi Wspomożycielki i jego inauguracja w dniu 14 czerwca 1945 roku.
Szkoła “San Benito” została oficjalnie zamknięta 1 lipca 1955 r., kiedy to ośrodek został przekazany diecezji. Również w tym dniu wspólnota salezjańska przeniosła się do szkoły “Maryi Wspomożycielki” wraz z grupą 160 uczniów uczęszczających na kursy letnie. We wrześniu tego samego roku nowa szkoła “San José" otworzyła swoje podwoje w dzielnicy Pizarrales. Była to nowa salezjańska placówka w mieście, która od tej pory oferowała kursy szkolenia zawodowego i przyjmowała uczniów ze szkoły “San Benito”.
W ciągu tych pierwszych lat zaczęto gromadzić różne obrazy i prace artystyczne, które dziś składają się na bogaty katalog, który jest przechowywany i dostępny dla każdego, który jest zainteresowany badaniem jego treści artystycznej czy naukowej.
Oprócz dziedzictwa materialnego, miasto Salamanka może pochwalić się cennym dziedzictwem kulturowym i religijnym. Wkład salezjańskiego systemu wychowawczego w system edukacji miasta zaowocował pokoleniami “dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli”, którzy rozprzestrzenili się w całej Kastylii i poza nią.
Różne grupy Rodziny Salezjańskiej, z ich szczególnym charyzmatem, to kolejny wkład na rzecz miasta. Nie można też nie wspomnieć o wielkim nabożeństwie do Maryi Wspomożycielki, widocznym także na ulicach i w domach, znajdując wyraz w domowych kaplicach.
Salezjanie z Salamanki otwierają się teraz entuzjastycznie na przyszłość. Pamięć historyczna staje się dla każdego z jej odbiorców, wychowawców, animatorów, rodzin i członków Rodziny Salezjańskiej wyzwaniem, które staje się proroctwem: nadal odpowiadać na potrzeby związane z wychowaniem i ewangelizacją chrześcijańską nowych pokoleń, które będą przyszłością Kościoła i społeczeństwa, w mieście Salamanka i na całym świecie.
