Ks. Chávez poznał Synów Księdza Bosko jako młody człowiek, uczęszczając do szkoły salezjańskiej i od razu zafascynował się Księdzem Bosko. Po ukończeniu wszystkich etapów formacji początkowej i przyjęciu święceń kapłańskich w 1973 r., został wysłany do Rzymu, gdzie w 1977 r. uzyskał licencjat z Pisma Świętego na “Biblicum”, a następnie powrócił do ojczyzny, aby uczyć w Wyższym Seminarium Duchownym w Guadalajarze.
Zajmował różne stanowiska: dyrektora, przełożonego inspektorii Guadalajary w latach 1989-1994, radcy regionu Interameryka, o czym został poinformowany w czasie KG24 w 1996 r., w Hiszpanii, gdzie kończył studia z Pisma Świętego i przygotowywał pracę doktorską, kiedy to zadzwonił do niego ks. Vecchi.
Po jednej kadencji jako radca regionalny, przez dwie kadencje pełnił funkcję Przełożonego Generalnego; w 2008 r. został potwierdzony na tym stanowisku w czasie KG26.
Podobnie jak to było w przypadku ogólnego programu zarządzania Zgromadzeniem, także w swoich Wiązankach “powrócił do Księdza Bosko”. “Dla Księdza Bosko Wiązanka miała bardzo precyzyjne znaczenie: był to dar w formie propozycji, która miała służyć jako bodziec na drodze formacji i duchowego wzrastania młodych ludzi, a także stać się ukierunkowaniem dla całej wspólnoty” - napisał w swojej pierwszej Wiązance z 2003 roku. I właśnie w tym sensie ją zinterpretował i rozwinął.
Jednocześnie poprzez te swoje 12 Wiązanek ks. Chávez był w stanie nadać nowy impuls, bardziej rozbudowane i bardziej duszpasterskie znaczenie, wzmacniając ich wymiar jako narzędzia animacji całej Rodziny Salezjańskiej. To właśnie dlatego jego Wiązanki nawiązują często do odbywających się Kapituł Generalnych: są one wdrożeniem ich zaleceń i konkretyzacją.
Tematy jego pierwszych Wiązanek to: kryzys wychowania, świętość młodzieży, zaangażowanie na rzecz rodziny, promocja życia, preferencja dla ubogich, globalna solidarność, nowa ewangelizacja i gorąca i czynna miłość.
Te często wpisują się w kontekst Kościoła i Zgromadzenia: czas po Jubileuszu 2000, XXV KG, 150. rocznica śmierci Mamy Małgorzaty, 40. rocznica Soboru Watykańskiego II, 50. rocznica kanonizacji Dominika Savio, stulecie śmierci Księdza Rua i - jako droga przygotowań – 200. rocznica urodzin Księdza Bosko.
Jego Wiązanki, także ze względu jego przygotowanie biblijne, cechują odniesienie biblijne, kościelne lub salezjańskie; te są proste i krótkie, ale bardzo bogate w treści i praktyczne w realizacji. Towarzyszący im komentarz często kończy się opowiadaniem, bajką, mądrościową anegdotą, wierszem lub modlitwą.
Ponadto, od 2006 r., w celu lepszej interpretacji i aktualizacji, Wiązanków zaczyna towarzyszyć jedna lub więcej płyt DVD, które służą jako przewodnik do pogłębienia tematu Wiązanki: prawdziwy przewodnik do czytania i studiowania komentarza do Wiązanki Przełożonego Generalnego.
Nie brakuje w Wiązankach kwestii dotyczących ludzi młodych: ich wychowania czy zaangażowania w świętość; te są również poświęcone rodzinie. ewangelizacji.
Ogólnie rzecz biorąc, nie będzie przesadą stwierdzenie, że to dzięki ks. Chávezowi Wiązanka nabrała większego znaczenia, nie tylko dlatego, że była skierowana do wszystkich grup Rodziny Salezjańskiej rozproszonych po całym świecie, ale przede wszystkim dlatego, że stała się prawdziwym programem, programem życia wychowawczego, duchowego i duszpasterskiego dla całego Zgromadzenia, z propozycjami duszpasterskimi, wskazaniami i praktycznymi sugestiami dotyczącymi sposobu wprowadzenia w życie treści Wiązanki.
Poniżej tematy tych 12 Wiązanek przekazanych przez ks. Cháveza:
2003: “Dom i szkoła komunii”;
2004: “Ponownie zaproponujmy radość i zaangażowanie w świętość wszystkim młodym ludziom”;
2005: “Odmładzić oblicze Kościoła, Matki naszej wiary”;
2006: “Otoczyć rodzinę specjalną troską”;
2007: “Pozwólmy się prowadzić miłości Boga, który kocha życie”;
2008: “Wychowujemy z sercem księdza Bosko”;
2009: “Rodzina Salezjańska wczoraj i dziś: Nasienie stało się drzewem, a drzewo lasem”;
2010: “Za wzorem Księdza Rua, jako autentyczni uczniowie i pełni pasji apostołowie niesiemy młodzieży Ewangelię”;
2011: “Przyjdź i zobaczcie”;
2012: “Znając i naśladując Księdza Bosko, czynimy młodzież misją naszego życia”;
2013: “Radujcie się zawsze w Panu: jeszcze raz wam powtarzam: radujcie się" (Flp 4, 4). Wzorem Księdza Bosko – wychowawcy ofiarujemy młodzieży Ewangelię radości stosując pedagogię dobroci”;
2014: “Da mihi animas, cetera tolle”. Czerpiemy z duchowego doświadczenia Księdza Bosko, aby kroczyć w świętości zgodnie z naszym specyficznym powołaniem. ‘Chwała Boża i zbawienie dusz’”.
