Przełożony Generalny i jego siostra przez ponad rok pocieszali jak mogli cierpiącą matkę, do której byli bardzo przywiązani. Dziś rano Przełożony Generalny, po otrzymaniu wiadomości o śmierci matki, napisał następujący list, dzieląc się swoimi przemyśleniami i uczuciami:
“Do moich współbraci salezjanów, do Rodziny Salezjańskiej,
do świeckich i młodych ludzi, którzy są zawsze blisko nas,
Moi drodzy bracia salezjanie i siostry salezjanki, wszyscy moi przyjaciele, piszę te słowa, ponieważ moja matka, Isabel, odeszła dzisiaj na spotkanie z Panem, a my, którzy ją przeżyliśmy, cała moja rodzina i ci, którzy ją kochali i opiekowali się nią, ale szczególnie moja siostra i ja, nie możemy nie podziękować Panu, naszemu Bogu, za to, że dał jej i mojemu ojcu tak piękne życie, jakie przeżyli.
Nasza matka, Isabel Artime García, urodziła się 15 marca 1936 r. w Luanco (Asturia) w Hiszpanii. Opuściła nas w wieku 87 lat. Zaczęła pracować w bardzo młodym wieku, uczęszczając przez kilka lat do wiejskiej szkoły. Urodziła się w roku rozpoczęcia hiszpańskiej wojny domowej, przez całe dzieciństwo cierpiała głód. Jak wiele rodzin w tamtych czasach, jej rodzina była liczna. Miała siedmioro rodzeństwa. Zawsze pracowała wśród sieci i ryb w rodzinie rybaków od pięciu pokoleń. Pracowała również w wiejskiej przetwórni ryb. Wyszła za mąż w wieku 24 lat, nauczyła się dbać o rodzinę, zajmować się domem, gotować (oboje moi rodzice byli doskonałymi kucharzami!), pracować wśród ryb i niestrudzenie poświęcać się wszystkiemu, czego wymagało od niej życie.
Przede wszystkim troszczyła się o nas wszystkich z wielką czułością i miłością. Uczucie, miłość, troska o innych, szacunek dla ludzi, nie mówienie o nikim źle, zawsze praktykowanie dobra i staranne unikanie zła, świadomość obecności Boga w życiu, zostały zaszczepione w głębi naszej istoty przez naszą ukochaną mamę. To była droga naszej rodziny, w której widoczne było również pełne zaangażowanie taty.
Dziś moja siostra i ja dziękujemy Bogu za to, że dał nam wspaniałych rodziców i wyjątkową matkę, która umiała być prosta, dobra i miłosierna wobec innych.
Dziś dziękujemy Bogu, ponieważ oboje nasi rodzice przekazali nam głęboką wiarę chrześcijańską w prosty sposób: przykład ich życia był najlepszą katechezą, jaką mogliśmy otrzymać.
Dzisiaj dziękujemy też Bogu za to, że nasi rodzice zawsze dbali o to, aby ich dzieci zdobyły odpowiednie wykształcenie, przygotowanie do życia i robiły to, co chcą robić, czyniąc to dla własnego dobra. To dotyczyło również ich reakcji, kiedy powiedziałem im, że chcę zostać salezjaninem.
Dzisiaj dziękujemy po prostu za to, że Pan Życia obdarzył nas nieustannymi błogosławieństwami, dając nam tych rodziców, tę matkę. Nasza matka przeżyła ostatnie pięć lat w chorobie, ale i w wielkim spokoju, aż do ostatniej chwili jej ziemskiej egzystencji.
Składamy Panu wielkie dzięki za dar, który dał mojej siostrze i mnie, wzywając naszą matkę na spotkanie z Nim w pokoju, w tak wielkiej pogodzie ducha, bez cierpienia i bez bólu. Niewątpliwie Matka Boża z Góry Karmel, której była tak oddana, wzięła ją za rękę, aby mogła spotkać się z Jej ukochanym Synem.
Matko, ofiarujemy Ci nasze modlitwy i modlitwy tak wielu ludzi, którzy nas kochają. Spoczywaj w pokoju w Panu. W Nim spotkamy się ponownie".
Pogrzeb odbędzie się pojutrze, 26 czerwca, w kościele parafialnym parafii "Santa Maria" w Luanco - Gozòn. Spodziewany jest udział licznych salezjanów z inspektorii hiszpańskich i wielu członków Rady Generalnej. Po ceremonii pożegnalnej ciało zostanie złożone na cmentarzu komunalnym św. Anny w Luanco.
Do Przełożonego Generalnego napływają liczne kondolencje i wyrazy współczucia oraz zapewnienia o pamięci w modlitwie ze wszystkich zakątków świata w tym czasie żałoby. Cała Rodzina Salezjańska modli się o wieczny odpoczynek dla Isabel, która spocznie obok swojego drogiego męża, Ángela Fernándeza Fernándeza.
Przełożony Generalny dziękuje wszystkim za wyrazy współczucia, zapewnienie o serdecznej bliskości i modlitwie.
