Moderatorem spotkania, zorganizowanego przez ISS i Ośrodek Studiów Don Bosco, był sekretarz ISS, ks. Stanisław Zimniak, a cieszyło się ono dużym zainteresowaniem.
Po przemówieniu otwierającym spotkanie, wygłoszonym przez ks. Thomasa Anchukandama, dyrektora ISS, głos zabrało trzech prelegentów, mówiąc o znaczeniu pracy ks. Barberisa. Ich wystąpienia są dostępne online pod tym linkiem.
W pierwszym wystąpieniu ks. Massimo Schwarzel, redaktor tomu, naświetlił postać ks. Barberisa i znaczenie historiograficzne jego dzieła. Urodzony w 1847 roku Barberis wstąpił w 1861 roku do szkoły na Valdocco. Wyświęcony na kapłana w 1870 r., uzupełnił swoje wykształcenie w 1873 r., uzyskując tytuł magistra teologii na Uniwersytecie w Turynie. Ksiądz Bosko powierzył mu w 1875 roku formację nowicjuszy. Miał zaledwie 28 lat. Funkcję tę pełnił przez dwadzieścia pięć lat. Następnie był inspektorem i kierownikiem duchowym Zgromadzenia. Niestrudzony i dokładny pracownik, mocno związany z Księdzem Bosko, miał okazję przeprowadzac częste i długie rozmy z Założycielem. Owocem tych rozmów są zeszyty “Cronichetty” (Kroniki), inspirowane troską o zachowanie w pamięci “czynów i słów księdza Bosko”, sporządzone w stylu wychowawczym typowym dla Valdocco i w duchu, który ożywiał pierwszy dom Zgromadzenia.
Ks. Jan Chrzciel Lemoyne SDB, pierwszy biograf świętego, czerpał obficie z tego bogatego materiału, ale przefiltrował go w perspektywie hagiograficznej i wychowawczej. Natomiast bezpośrednia lektura “Cronichetty” pozwala na bezpośrednie zbliżenie się do ówczesnego księdza Bosko, konkretnego człowieka, z jego mentalnością, stylem działania, perspektywami, ideami.
W drugim wystąpieniu ks. Aldo Giraudo omówił niektóre osobliwości życia codziennego na Valdocco. To były lata ciągłego wzrostu liczbowego wychowanków. Dom był przepełniony: 700 ubogich chłopców w wieku od 12 do 20 lat, plus około stu salezjanów, wszyscy bardzo młodzi. W środowisku panował niepohamowany zapał, charakterystyczny dla ducha Zgromadzenia. Ta pracowitość wynikała z chęci poświęcenia się dla większej chwały Bożej i dobra młodych. Drugą osobliwością domu na Valdocco był intensywny klimat duchowy, w którym młodzi ludzie i salezjanie byli zanurzeni, naturalnie, bez żadnego przymusu. Efektem było żarliwe doświadczenie duchowe, płodne w doskonałe owoce. Jednym z nich jest imponujący rozkwit powołań. Prelegent zwrócił uwagę, że Cronichetta nie uwypukla faktów “nadprzyrodzonych”. Ks. Barberis nie przedstawia księdza Bosko jako cudotwórcę. Opisuje inteligentnego i przedsiębiorczego człowieka; gorliwego i odważnego księdza; cnotliwego i pobożnego, ale bardzo normalnego człowieka, pomijając kontekst widocznych nadzwyczajnych zjawisk. Dba jednak o to, by opowiadać o tym, co wydaje mu się niezwykłe w życiu wspólnoty, by ukazać Bożą opiekę i pomoc Maryi Wspomożycielki nad dziełem salezjańskim.
Trzeci prelegent, ks. Samuel Amaglo, skupił się na wyprawach misyjnych w latach 1875 i 1877, które są bogato ilustrowane w “Kronice”. Misja salezjańska od swoich początków obejmowała całe rodzące się Zgromadzenie. Ks. Barberis szczegółowo opisuje przygotowania do pierwszej wyprawy i daje świadectwo gorliwości, jaka łączyła się z tym wydarzeniem. Był to projekt od dawna przygotowywany przez księdza Bosko, który wiedział, jak stworzyć w środowisku salezjańskim trwały stan misji. Personel został starannie dobrany, począwszy od kierownika ekspedycji ks. Jana Cagliero, który został wybrany ze względu na “jego łagodne usposobienie, pojednawczy charakter i miły sposób bycia”. Uroczyste nabożeństwo pożegnania misjonarzy wywarło duży wpływ na młodzież i opinię publiczną. Ksiądz Bosko wykorzystał ten entuzjazm w perspektywie wychowawczej, duchowej i powołaniowej, proponując chłopcom: “Zacznijcie się przygotowywać poprzez modlitwę, poprzez bycie naprawdę dobrymi, poprzez służenie sobie nawzajem jako misjonarze, dając dobry przykład, a potem także poprzez pilną i dobrą naukę oraz wypełnianie obowiązków w szkole”.
Na zakończenie ks. Michal Vojtáš, wicerektor UPS, zaproponował kilka punktów do refleksji dotyczącej pedagogicznej, duchowej i tożsamościowej owocności dokumentów takich, jak ten, w perspektywie przemyślenia tożsamości i misji salezjańskiej dzisiaj.
https://www.infoans.org/pl/dzialy/wiadomosci/item/16552-wlochy-wazne-zrodlo-dotyczace-tozsamosci-cronichetta-ks-giulio-barberisa#sigProId87f4d68d88
