Po powitaniu przez wiernych parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Nongpoh Przełożony Generalny udał się do aspirantatu salezjańskiego w Nonglakhiat, gdzie został z kolei gorąco powitany przez aspirantów, którzy stanowią przyszłość inspektorii. “Nie ma powodu, by tu być, jeśli nie ma się bliskiej relacji z Jezusem” – powiedział dziesiąty Następca Księdza Bosko, zachęcając także do tego, by pomyśleli również o byciu misjonarzami.

Około godziny 16.00 czasu lokalnego, w klimacie radości i entuzjazmu, wniesionym przez zespół “Savio Juniorate”, Przełożony Generalny przybył do salezjańskiego omu inspektorialnego w Mawlai, co uczynił w towarzystwie swoich współbraci i członków Rodziny Salezjańskiej. W przemówieniu wygłoszonym w domu inspektorialnym wyraził nadzieję, że będzie sporo okazji ku temu, by przeżyć wiele chwil razem jako wspólnota, zaznaczając przy tym, że obchody tego stulecia są wyjątkową łaską, historycznym momentem dziękczynienia Bogu za rozprzestrzenianie się Królestwa Bożego za pośrednictwem salezjanów w tej części kraju. Opowiedział o trudach i wyzwaniach, z jakimi musieli zmierzyć się misjonarze, uznając je za dzieło niezwykłe i zachęcając wszystkich obecnych do refleksji nad tym, że teraz do każdego z nich należy kontynuacja dzieła głoszenia Dobrej Nowiny w tym regionie.

Po spotkaniu z członkami Rady inspektorialnej ks. Á.F. Artime udał się do Studentatu Teologicznego “Najświętszego Serca Pana Jezusa”, znajdującego się również w rejonie Mawlai, na spotkanie z wszystkimi salezjanami z inspektorii. 

Spotkanie rozpoczęło się wieczorną modlitwą, po której przełożony inspektorii INS, ks. Paul Olphindro Lyngkot, oficjalnie powitał Przełożonego Generalnego, radcę generalnego ds. misji ks. Alfreda Maravillę i radcę regionu Azja Południowa ks. Biju Michaela, zaś ks. Philip Barjo, dyrektor Studentatu Teologicznego, krótko przybliżył wspólnotę, w której przebywa obecnie 90 studentów.

Przełożony Generalny powiedział, że jest zbudowany dużą reprezentacją salezjanów na tym spotkaniu. W swoim przemówieniu zauważył, że cały świat salezjański patrzy na salezjański region Azji Południowej z radością i podziwem, zachęcając do dalszego wzmocnienia tych dwóch nieodzownych punktów odniesienia, jakimi są: imię Księdza Bosko, które tak wiele znaczy dla tego regionu, oraz ubodzy, jako uprzywilejowani odbiorcy misji.

Mówił o znaczeniu umiejętności odczytywania znaków czasu i znajomości Pisma świętego, dwóch kompasów dla orientacji salezjańskiej. Wskazał również na różnice pomiędzy poszczególnymi regionami - Europą z niewielką liczbą nowicjuszy, ale silnym salezjańskim laikatem, a regionem Azja Południowa z niewielką liczbą salezjanów koadiutorów, który jednak może wiele skorzystać z kanonizacji pierwszego salezjanina świętego niemęczennika, koadiutora, Artemide Zattiego. Zaznaczył, że Zgromadzenie jest żywym ciałem i że po prawie dziewięciu latach pełnienia funkcji Przełożonego Generalnego może stwierdzić, że “charyzmatycznie odpowiadamy na to, czego chce od nas Ksiądz Bosko”.

Kontynuując, podkreślił, że jeśli salezjanin nie ma ciepłego i współczującego serca, bogatego w miłosierdzie, nie może być prawdziwym salezjaninem. Prawdziwy salezjanin, jak stwierdził, płonie pasją do misji Zgromadzenia. Inna ważna uwaga Przełożonego Generalnego dotyczyła opcji misyjnej. Ks. Á.F. Artime poinformował, że w ostatnich trzech latach na 3 tys. salezjanów Azji Południowej tylko dwóch wybrało misję ad gentes, “to grzech salezjański” – zaznaczył. Dlatego zachęcił do tego obecnych, przypominając, że ksiądz Bosko, chociaż miał do dyspozycji niewielu współbraci, wysłał 13 salezjanów na misje ad gentes.

W ten sposób – powiedział na koniec – oni również mogliby w swoim czasie odwzajemnić to, co otrzymali od 406 misjonarzy, którzy ciężko pracowali i trudzili się w tej części kontynentu.

• Title Title
•  

Tweet