Wystawa stoi pod znakiem roweru, którym Artemide zmierzał do... nieba. Ta została podzielona na trzy części. I tak mamy “Credetti” (Uwierzyłem): pięć paneli przybliżających jego rodzinę, pochodzenie, łaskę chrztu, doświadczenie migranta, wskazówki ks. Evasio Garrone, “tak” dla wiary. Po niej następuje “Promisi” (Przyrzekłem): kilka paneli przedstawiających drogę powołania Artemide, jej rozeznanie z pomocą mądrych przewodników, wsłuchiwanie się w okoliczności i wybór powołania jako salezjana koadiutora. I wreszcie “Guarii” (Wyzdrowiałem): uzdrowiony na ciele i przemieniony na duszy, Artemide poświęcił całe swoje życie służbie chorym i ubogim w szpitalu w Viedmie, czyniąc to ze współczuciem Dobrego Samarytanina i salezjańską radością, aż do przekroczenia linii mety raju w dniu 15 marca 1951 r., dostępując kanonicznej świętości 9 października 2022 r.

Przesłanie wystawy dobrze ujmuje zdanie wprowadzające do zwiedzania: “Pewnego dnia jeden z lekarzy zapytał go: ‘Panie Zatti, czy jest pan szczęśliwy?’.  ‘Bardzo, a pan, panie doktorze?’. ‘Ja, nie...’. Widzi pan, każdy człowiek nosi w sobie szczęście: niech pan będzie zadowolony i usatysfakcjonowany tym, co ma, nawet jeśli jest to mało lub nic: tego chce od nas Pan. On zajmie się resztą”.

Tej wystawy chciała i zaplanowała ją salezjańska Inspektoria Lombardzko-Emiliańska (ILE), a zrealizował ją grafik Andrea Cugini, co uczynił we współpracy z Andreą Marconim, a gdy chodzi o zdjęcia – z Salezjańskim Archiwum Historycznym Inspektorii Południowej Argentyny pw. bł. Zefiryna Namuncurá" (ARS) z siedzibą w Bahía Blanca (Argentyna).

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet