Istotnie, salezjanie misjonarze codziennie otaczają troską i zapewniają edukację młodym migrantom w różnych krajach na całym świecie. Młodzi migranci, zwłaszcza bez opieki, często doświadczają odrzucenia, braku mieszkania, wykorzystania i przemocy w czasie, gdy odbywają podróże w poszukiwaniu lepszego życia. Grozi im ponadto wciągnięcie w proceder handlu ludźmi.
“Salezjańskie programy pomagają młodym migrantom dostosować się do nowego środowiska dzięki kursom językowym, zdobycie odpowiednich umiejętności oraz programom rozwoju siły roboczej” – mówi ks. Gus Baek, dyrektor Prokury w New Rochelle. “Brak pracy jest jedną z głównym przyczyn migracji. Oprócz pomagania młodym migrantom salezjanie misjonarze starają się również zapewnić nowe możliwości edukacji i pracy w krajach, z których młodzi wyjeżdżają, zachęcając ich do pozostania w ojczyźnie” – kontynuuje.
Migranci zostali w sposób szczególny dotknięci pandemią COVID-19. Daleko od własnych krajów i często zmuszeni do przyjęcia pracy dniówkowej, wielu z nich pozostało bez domu i źródła utrzymania z powodu zamknięcia granic. Salezjanie misjonarze skupiają się przede wszystkim na pomocy tej części ludności.
W Gwatemali, Dom “Betania” w San Benito Petén przyjmuje każdego roku tysiące osób, w większości migrantów, którzy poszukują lepszego życia. Dzieci, młodzież, dorośli, kobiety w ciąży i osoby w podeszłym wieku znajdują tam wsparcie i pociechę dzięki udzielającej się tam grupie wolontariuszy. Każdego dnia salezjańscy wolontariusze poznają historie migrantów, którzy przybywają tam wyczerpani i zmęczeni, także z powodu wysokich temperatur, jaki tam panują, a także – głodu i pragnienia. W Domu “Betania” otrzymują schronienie, pożywienie, mają zapewniony odpoczynek, opiekę psychologa i inne usługi. “Migranci nie gonią za marzeniami, przemierzają Kalwarię, proszą jedynie o sprawiedliwość i zrozumienie” – powiedziała jedna z wolontariuszek, Rosa Forlán.
W Indiach, w ramach projektu “Kerala Interstate Migrants Alliance for Transformation” pomoc otrzymują migranci wewnętrzni międzystanowi przebywający na terenie stanu Kerala, którzy mogą korzystać z ośrodków pomocy dla migrantów w 11 dystryktach. Udzielające się tam grupy help desk zapewniają różne formy pomocy i opieki prawną pracownikom-przesiedleńcom, zwłaszcza tym, którzy przebywają w izolacji i są marginalizowani. Salezjańskie instytucje obecne w tych dystryktach bardzo zaangażowały się w ten projekt, a wszystkie ich działania były koordynowane przez biuro państwowe “Don Bosco Veedu”, które znajduje się w Trivandrum.
Co do Meksyku, po wsparciu żywnościowym przez okres 15-miesięcy został na nowo otwarty Ośrodek-Jadłodajnia w mieście Tijuana. Ten zapewnia posiłki i inne formy opieki zarówno migrantom pochodzącym z Meksyku, z Ameryki Środkowej i z Haiti, jak i innym, którzy znajdują się w sytuacji skrajnej biedy. Od 1987 roku ten ośrodek jest punktem odniesienia dla migrantów, wszystkich ubogich i młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym. Salezjanie z tego ośrodka współpracują z “Czerwonym Krzyżem” i miejscowymi lekarzami, którzy służą pomocą i opieką psychologiczną.
W Senegalu – gdzie według przeprowadzonych ostatnio badań, prawie 40% ludzi młodych opuszcza kraj, poszukując lepszych możliwości edukacji – salezjanie realizują projekty, których celem jest zapewnienie stypendiów szkolnych i podejmowanie inicjatyw edukacyjnych, by pomóc tym młodym w znalezieniu pracy na miejscu. Realizowane są także inne programy, które są ukierukowane na dorosłych, których celem jest stworzenie większych możliwości pracy w Senegalu, by te osoby również mogły zostać w kraju.
