W dekrecie, w którym jest mowa także o heroiczności cnót siedmiu Sług Bożych, potwierdzone zostało męczeństwo Sług Bożych: Jose Álvareza-Benavidesa y de la Torre, dziekana Kapituły Katedralnej Almería, i 114 towarzyszy, którzy zostali zamordowani z nienawiści do wiary w latach 1936-1938.
Również Rodzina Salezjańska wniosła swój wielki wkład w tę krwawą ofiarę w czasie wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-1938. Mowa tu o błogosławionych Jose Calasanzu Marquésie i Enrique Sáizu Aparicio, kapłanach, a także 93 ich towarzyszach męczennikach, których wspomnienie liturgiczne przypada 22 września.
Mamy tu do czynienia ze świadectwem, które znaczone jest męczeństwem członków należących do czterech grup Rodziny Salezjańskiej, założonej przez Księdza Bosko: salezjanów, córek Maryi Wspomożycielki, salezjanów współpracowników i stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki (ADMA).
Są to dojrzałe owoce charyzmatu przeżytego w dziele ewangelizacyjnym i wychowawczym przez uczniów, którzy byli w stanie poświęcić swoje życie aż po męczeństwo, dając świadectwo o Jezusie Chrystusie, czyniąc to z pragnieniem, by Słowo zostało przyjęte, ukazując swoją wyzwalającą i odnawiającą moc.
