Uroczystej Eucharystii, której towarzyszyło motto: “Szanując przeszłość, świętując teraźniejszość, wyobrażając sobie przyszłość”, przewodniczył bp Peter Baquero, salezjanin, biskup Keremy, co miało miejsce 13 czerwca. W czasie swojej homilii biskup zachęcił salezjanów do “uznania obecności Boga w Araimiri, a przede wszystkim – do realizacji nauczania Księdza Bosko w pracy duszpasterskiej, społecznej i wychowawczej”.
Pandemia Covid-19 przeszkodziła w przygotowaniach i ograniczyła liczbę uczestników celebracji, ale mimo to “chcieliśmy podziękować Panu, okazać radość i wdzięczność za ten dar, oddanie i zaangażowanie w czasie tych czterech dziesięcioleci salezjańskiej obecności w Araimiri” – powiedział ks. Dominic Kachira, salezjanin, wikariusz przełożonego wizytatorii.
Wśród obecnych na uroczystości znajdowało się wielu salezjanów z Filipin, skąd przybyli pierwsi misjonarze, a także – córki Maryi Wspomożycielki, członkowie innych zgromadzeń, świeccy z Rodziny Salezjańskiej, byli wychowankowie salezjańscy, uczniowie i przyjaciele salezjańskiego dzieła.
Pierwszymi “pionierami misjonarzami” sprzed 40 laty byli: ks. Valeriano Barbero, ks. Rolando Fernández i koadiutor Joseph Kramar. W wideoprzesłaniu, przesłanym z tej okazji, ks. Barbero przypomniał, że “każdy z salezjanów nie może czuć się obcokrajowcem, ale ‘jednym’ z ludu”, tj. powinien pielęgnować jedność celów ludzkich, kulturowych, duchowych i duszpasterskich.
Również wspólnota szkoły średniej “Don Bosco” w Kokopo wzięła udział w tych obchodach. W dniu 5 czerwca wszyscy uczniowie wspominali przybycie pierwszych salezjanów do kraju. Najpierw odśpiewano pieśń, potem odczytano fragmenty dziennika ks. Barbero, a w międzyczasie pokazywano zdjęcia z tamtych czasów w różnych kontekstach: malaria, miejsce misji, walki i trudności, jakie napotkali pierwsi salezjanie – z tym wszystkim mogli się zapoznać uczniowie szkoły. Te obchody były również okazją do uczczenia 30-lecia istnienia szkoły, najstarszych nauczycieli i uhonorowania zwycięzców konkursów szkolnych.
Wizytatoria PGS oficjalnie istnieje dopiero od czterech lat, od 7 lipca 2016 r. Ta liczy tylko 50 salezjanów, pochodzących z 16 krajów, należy do najmłodszych struktur salezjańskich, ale także – do nalepiej rozwijających się w Zgromadzeniu.
“Cierpliwość i gorliwość” to, krótko mówiąc, sekret rozkwitu salezjańskiej obecności w Melanezji. “W czasie, gdy obchodzimy 40-lecie przybycia pierwszych salezjanów, pamiętamy z wdzięcznością o wszystkich salezjanach, którzy przybyli tutaj z różnych części świata, aby pracować z nami” – oświadczył młody salezjanin Sylvester Kuli, pochodzący z Papui-Nowej Gwinei, obecnie odbywający formację w Jerozolimie.
