Sergio Pitocco, przedstawiciel VIS, wyjaśnił, że ten nowy ośrodek wymusił pewne przepracowanie działań, jakie miały być podjęte w ramach programu “Vamos Juntos”, projektu finansowanego przez Unię Europejską i innych dobroczyńców, którego celem jest integracja dzieci ulicy i ich powrót do własnych rodzin.
Dobroczyńcy pomogli “otworzyć ten ośrodek, aby zapewnić dzieciom ulilcy wspólnotę, w której mogą mieszkać przez ten czas, daleko od niebezpieczeństw, które zawsze czyhają na ulicy” – stwierdził Pitocco.
Ten przedstawiciel VIS wyjaśnił następnie, że w tych dniach dekonstrukcji społecznej dzieci z Angoli “są szczególnie wystawione na zagrożenia ulicy, choroby, zakażenie Covid-19, brak środków do życia, przemoc ze strony dorosłych, a także często, niestety – ze strony policji”.
Według Pitocco, wiele z tych 50 dzieci i nastolatków, wśród których znajduje się również 9 starszych dziewcząt i mała dziewczynka, którzy znaleźli schronienie w salezjańskim ośrodku św. Dominika Savio w Luandzie, odpowiedziało pozytywnie na tę propozycję.
W tym ośrodku dzieci i nastolatkowie mają zapewnioną opiekę ze strony wychowawców społecznych i wolontariuszy, którzy dbają o ich ochronę, pożywienie i higienę, a przede wszystkim “pomagają im zorganizować życie codzienne, uczyć się przestrzegać zasad higieny i bezpieczeństwa, i być odpowiedzialnymi” – dodał Pitocco.
W dniu 24 marca rząd Angoli wprowadził stan wyjątkowy, który zaczął obowiązywać 27 marca, by w ten sposób ograniczyć rozprzestrzenianie się koronawirusa. Od tego czasu ten został przedłużony dwukrotnie, ostatnio – 10 maja.
Na chwilę obecną, gdy chodzi o 12 główne regiony Angoli, odnotowano przynajmniej 45 przypadków zakażenia Covid-19, 13 osób wyzdrowiało, a dwie zmarły. Według Światowej Organizacji Zdrowia, Angola zajmuje 174. miejsce, gdy chodzi o ilość przypadków zakażenia Covid-19.
“Staramy się wykorzystać ten stan wyjątkowy jako okazję do realizacji jeszcze lepszej pracy w zakresie towarzyszenia i uczenia odpowiedzialności dzieci i nastolatków żyjących na ulicy, a w perspektywie przyszłości – do przygotowania ich do powrotu do ich własnych rodzin”.
Dotąd zostało podjętych wiele inicjatyw, których celem jest pomoc dzieciom ulicy i ich rodzinom z Angoli, Etiopii i Sierra Leone, co jest możliwe dzięki salezjańskim misjonarzom, salezjanom Księdza Bosko ze Stanów Zjednoczonych i członkom Instytutu Księdza Bosko, który został założony przez Włochów 161 lat temu.
