Pogłębienie tematu
(ANS – Tirana) – “Sytuacja w tym kraju dowodzi, iż możliwe jest pokojowe współistnienie ludzi i wspólnot należących do różnych religii” – powiedział papież Franciszek w Tiranie we wrześniu 2014 roku. W tym chronieniu i wzmacnianiu wartości poszanowania i wspólnego zaangażowania szkoła odgrywa niezastąpioną rolę. I dzisiaj wspaniałym tego przykładem jest wielkie Centrum “Don Bosko” w Tiranie, do którego uczęszcza ponad 1000 dzieci i młodzieży, zarówno katolików, prawosławnych, jak i muzułmanów.
(ANS – Montevideo) – “To warto” jest nazwą programu, który od 5 lat jest realizowany przez grupę młodych “komunikatorów” ze środowisk salezjańskich na częstotlilwości radia archidiecezji Montevideo: “Radio Oriental 770 AM”. To coś więcej niż program radiowy” jest to doświadczenie w zakresie wychowania do komunikcji społecznej, które zakłada towarzyszenie w procesach, które stają się ich codziennym udziałem jako profesjonalnych przekazicieli informacji.
(ANS – Korr) – Korr to teren pustynny w północnej Kenii. Miejscowa ludność składa się z pasterzy prowadzących koczowniczy tryb życia, których życie uzależnione jest od wody. Cały czas się przemieszczają, szukając wody i pożywienia. Misja salezjańska w Korr, na pustyni Kaisut, powstała w 1980 roku. Od tego czasu salezjanie pracują niezmordowanie, aby wesprzeć miejscową ludność, zwłaszcza plemiona Sambru i Rendire. Wyzwań jest wiele i te są złożone. Zakonnicy muszą każdego dnia zmierzyć się z wyzwaniami, takimi jak to aktualne: susza.
(ANS – Buenos Aires) – Czy istnieje poprawna i preferencyjna postawa ze strony rodziców na polu wychowania ich dzieci? W Amoris Laetitia papież Franciszek mówi: “Rodzina nie może zrezygnować z bycia miejscem wsparcia, towarzyszenia, prowadzenia, chociaż musi na nowo odkrywać swoje metody i znajdować nowe środki (…). Pozostawienie ich samym sobie nigdy nie prowadzi do niczego dobrego (…). Jednak obsesja nie wychowuje (…). Oznacza to, że ważniejsze jest generowanie procesów niż dominacja przestrzeni. Jeśli rodzic ma obsesję, by wiedzieć, gdzie jest dziecko i chce kontrolować każdy jego ruch, to będzie się starał jedynie zapanować nad jego przestrzenią. W ten sposób go nie wychowa” (260-261).