“Mam na imię Antonia, jestem mamą i gospodynią domową. Mieszkam w Turynie, w dzielnicy San Salvario, w pobliżu wspólnoty ‘San Luigi’, gdzie we wtorki przychodzę, aby pomóc w przygotowaniu obiadu dla nieletnich cudzoziemców ze wspólnoty. Od kilku miesięcy nasza rodzina pomaga Ahmedowi, zapraszając go w sobotę i niedzielę do spędzenia czasu w naszej rodzinie. Nawiązała się między nami relacja wzajemnego zaufania. Poznaliśmy go bliżej, także w naszej rodzinie przeżył Boże Narodzenie.
To, co czynimy, to nie jest ‘mała adopcja’, ale prawdziwe towarzyszenie: stanowimy punkt odniesienia dla tych nastolatków, z którymi mamy nadzieję zbudować pewien most porozumienia do osiągnięcia przez nich 18. roku życia, kiedy będą musieć podjąć samodzielne życie. Zawsze jesteśmy w pobliżu, aby, dajmy na to, udzielić im jakiejś rady czy spędzić jakiś czas ze sobą, by nie czuli się samotni. – Trzymając ich za ręce, mając nadzieję, że przekazujemy im najważniejsze wartości, pomagając im zintegrować się z naszą wspólnotą.
Wraz z ks. Mauro, opiekunem nieletnich cudzoziemców w tej wspólnocie, chcemy stworzyć grupę rodzin, które będą towarzyszyć tym młodym, którzy, po osiągnięciu pełnoletności, zamieszkają w “Housing Sociale”, w pomieszczeniach plebanii przy ul. Saluzzo 25 bis, gdzie powoli będą przygotowywać się do wejścia w dorosłe życie.
A to dlatego, że człowiek nie staje się dorosły z dnia na dzień, gdy tylko skończy 18. rok życia; w wieku, w którym brakuje odpowiedniego przewodnika, jest się jeszcze kruchym i szczególnie podatnym na liczne zagrożenia i niebezpieczeństwa. Stąd też potrzebujemy innych rodzin, które odpowiedzą na tę propozycję, bo gdy ktoś już raz jest rodzicem, jest także rodzicem innych dzieci. W sercu matki jest miejsce dla wszystkich”.
http://www.salesianipiemonte.info/la-testimonianza-antonia-e-laffido-leggero-di-ahmed-minore-straniero-della-comunita-al-san-luigi-2/
