Od najmłodszych lat pracowita i wrażliwa na potrzeby bliźnich, będąc pod duchową opieką ks. Domenico Pestarino, poświęciła się chorym w czasie epidemii tyfusu, która nawiedziła Mornese w 1860 r., a później edukacji dziewcząt ze swojej wioski, otwierając warsztat krawiecki, oratorium świąteczne, a następnie dom dla dzieci bez rodzin. W tajemniczej wizji zobaczyła duży budynek z wieloma małymi dziewczynkami biegającymi po podwórzu i usłyszała głos, który powiedział jej: “Tobie je powierzam”.
W towarzyszeniu dziewczętom od samego początku przejawiała matczyną czułość. Świadomość bycia “matką” z czasem stawała się coraz wyraźniejsza, co odzwierciedlają jej listy, które pisała do swoich współsióstr po założeniu Instytutu CMW: Matka Mazzarello przedstawia się w nich jako “ta, która tak bardzo kocha was w Panu” (L 66, 6) i jest “gotowa uczynić wszystko dla waszego dobra” (L 52, 5), jak matka, która “troszczy się” (L 10, 2; 12, 3).
Można w niej rozpoznać także cechy kobiety, która jak Maryja wyrażała swoją kobiecą tożsamość w aktywnej trosce o siostry i młodzież; była także kobietą głębokiego i uważnego słuchania, która z radością odpowiadała na wołanie cierpiących, starając się zaspokoić ich potrzeby.
Również w to jej macierzyństwo wpisuje się troska o harmonię i pokój we wspólnocie, co czyni jak matka, która dba o to, aby wśród jej dzieci nie było nieporozumień. “Przy odrobinie pokory wszystko można wyregulować. Sprawcie mi jak tę pociechę, moje drogie córki, kochajcie się wzajemnie prawdziwą miłością, kochajcie waszą Dyrektorkę, jakby to była sama Madonna, i traktujcie ją z całym szacunkiem (L 49, 2)”.
Święta Maria Dominika Mazzarello przekazała swoim córkom i tym, które dzielą z nimi misję wychowawczą, cenne dziedzictwo, przeniknięte wartościami ewangelicznymi: poszukiwanie Boga poznanego w rodzinie, wzmocnione przez solidną katechezę, żarliwą miłość do Jezusa w Eucharystii i synowską ufność do Maryi Wspomożycielki, odpowiedzialność w pracy, otwartość, pokorę i radość, umiarkowane życie i całkowity dar z siebie dla prawdziwego dobra dziewcząt, zwłaszcza najuboższych i najbardziej potrzebujących, zarówno w ojczyźnie, jak i w różnych krajach misyjnych.
Źródła: CGFMA.net, Bollettino Salesiano del Brasile
